પારુલ !! તારું ધ્યાન ક્યાં છે? જરા જોતો, તે મમ્મીની 'ચા' મને આપી અને મારી 'ચા' મમ્મીનાં રૂમમાં આપી. જરા ધ્યાનથી આસ્તે આસ્તે કામ કરને પ્લીઝ. પરેશભાઈ દરરોજ આવી બૂમો પાડતા હોય ત્યારે એકનો એક દીકરો રોહન સ્કૂલ જવા માટે તૈયાર થતો હોય પણ આજે રવિવાર હતો એટલે સ્કૂલ જવાનું ન્હોતું. રોહન માટે રજાના દિવસો હોય કે સ્કૂલ જવાનું હોય એ બધા દિવસો સરખા જ હતા કારણ કે રોહન રજાના દિવસે પણ વહેલો ઉઠી જતો. પપ્પા તેના મમ્મીને ખીજાતા હોય તે રોહનને જરાય ગમતું નહિ..!
તે દિવસે રવિવાર હતો પપ્પાને ઓફિસે જવાનું ન હતું છતાંપણ પપ્પા, મમ્મીને ખિજાયા એટલે રોહનનું મોં બગડી ગયેલું હતું. રોહનનું ઉતરેલું મોં જોઈને પારૂલબેન તેની પાસે આવ્યા અને બોલ્યા 'ઓય શેતાન ક્યાં હુઆ?' એટલું બોલતાં જ પારૂલબેને તેનું બોલેલું વાક્ય બદલ્યું, સોરી! મારો દીકરો શેતાન નથી. એ બધા જ કરતા ડાયો છે. પપ્પા મને ખિજાયા એટલે મારા દીકરાને ન ગમ્યું. હેને? રોહનને મારી ચિંતામાં ને ચિંતામાં એપણ યાદ નહિ હોય કે આજથી નવરાત્રીનો ઉત્સવ શરૂ થઈ ગયો છે. પારૂલબેન તેની ધૂનમાં બધું બોલતા હતા ત્યાં રોહન બોલ્યો, મમ્મી તમને પપ્પા ખિજાય તો રડવું ન આવે? રોહનની આ વાત સાંભળી પારૂલબેનને મનમાં થયું હું બધું બોલ્યે જતી હતી પણ રોહનનું ધ્યાન તેમાં હતું જ નહિ. પારૂલબેન રોહનને સમજાવતા બોલ્યા, 'ના બેટા મને પપ્પાની વાતનું જરાય રડવું નથી આવતું'.રોહન બોલ્યો,
'મમ્મી મને સ્કૂલમાં ટીચર ખીજાય તો બોવજ રડવું આવે' મને થયું પપ્પા તમને ખિજાયા એટલે તમને પણ રડવું આવતું હસે..! ના બેટા મને જરાય રડવું નથી આવતું. તમારા પપ્પા મને અને તમને દરિયા જેટલો પ્રેમ કરે છે તો ક્યારેક ખીજાય લે,, એમાં રડવાનું ન હોય જે આપણને પ્રેમ કરતાં હોય તેને ખીજવાનો પણ પૂરો હક્ક છે. રોહન બોલ્યો, સચ્છી મમ્માં? હા બેટા, અચ્છા ચલ તું મને એમ કહે કે આજે રાત્રે નવરાત્રિમાં ગરબા રમવા આવિશને ? રોહને હા પાડી. પારૂલબેને મનમાં શાંતિ થઈ કે રોહન આજની વાત ભૂલી ગયો છે..!
સાંજે નવરાત્રિમાં જવા માટે બધા તૈયાર થતા હતા.પારૂલબેન અને પરેશભાઈ જાણતા હતા કે રોહનને આવા ઉત્સવો અથવા ઘરની બહાર જઈને બધા લોકો સાથે જરાય ગમતું નહિ.પરેશભાઈનાં મમ્મી નિર્મળાબેનને સાંજે વહેલા સૂવાની ટેવ હતી એટલા માટે એ ક્યારેય નવરાત્રી જેવા તહેવારોમાં ભાગ લે નહિ. રોહનને તે ત્રણે સોસાયટીના કમ્પાઉન્ડમાં ગયા ત્યાં નવરાત્રીનો કાર્યક્રમ રાખેલ હતો.. બધા ગરબા રમી રહ્યા હતા તથા એક બાજુ રોહન એકલો ચૂપચાપ ઉભો હતો. ત્યાં રોહનનાં સ્કૂલ મિત્ર ઉમેશ આવ્યો અને રોહનને ગરબા રમવા માટે કહું પરંતુ રોહનને ના પાડી. ઉમેશને પરેશભાઈ અને પારૂલબેને સમજાવીને મોકલ્યો હતો કે રોહનને ગરબા રમવા લઈ આવ, જો એ ના પાડે તો ગમેતેમ કરીને સર્કલમાં લઈ આવજે એટલા માટે ઉમેશે, રોહનને પરાણે ગરબા રમવા લઈ ગયો.. !
રોહન તથા બધા મિત્રો ન આવડે છતાંપણ કૂદતાં હતાં ત્યાં રોહાનનો પગ બીજા સાથે અથડાયો એટલે રોહનથી પડી જવાયું.. તે પડ્યો ત્યાં બધા ટોળા વળીને જોવા લાગ્યા તથા રોહનની ઉમરનાં બધા છોકરા રોહનનું હસવા લાગ્યા. એવામાં રોહનથી રહેવાયું નહિ તેને નોહતું રડવું તોપણ આંખમાંથી દડદડ આંસુ આવી ગયાં. પરેશભાઈ તેને ઘરે લઈ ગયા તથા રોહનને સમજાવી રડતા રોહનને શાંત કર્યો. એ સૂઈ ગયો ત્યા સુધી પરેશભાઈ અને પારૂલબેન તેની પાસે જ રહ્યા.!
રોહન સૂઈ ગયો પછી પારૂલબેન અને પરેશભાઈએ કેટલી કોશિશ કરી સુવાની પરંતુ બન્નેને ઊંઘ આવી નહિ.. ચૌદ વર્ષનો પોતાનો દીકરો રડતો હોય તથા બીજા લોકો તેની હસી ઉડાવતા હોય. એ માતા-પિતાને કેમ ઊંઘ આવે ? એ બન્ને રોહનનાં બાળપણનાં સ્મરણોમાં ખોવાઈ ગયા. રોહનને જન્મ થયો ત્યારે બધા ખુશ હતા. જ્યારે પરેશભાઈએ રોહનને પ્રથમ વખત હાથમાં લીધો હતો ત્યારે બોલ્યા હતા, "બેટા મોટો થઈને મારી સાથે ફૂટબોલ રમિશને?"ત્યારે પરેશભાઈના મમ્મી બોલ્યા હતા, " હા મારો દીકરો તારી સાથે તો શું તેની દાદી સાથે પણ રમશે."
રોહન બાળપણમાં બધા મિત્રો સાથે રમવા જતો પણ ક્યારેક બધા મિત્રો તેની હસી ઉડાવતા, એટલે તેણે ધીરે ધીરે રમવા જવાનું બંધ કર્યું. એકલો પોતાની રૂમમાં રહે,સ્કૂલના સમયે સ્કૂલ જાઈ સ્કૂલેથી આવીને પોતાના કામમાં વળગી જાઈ. એક વખત સ્કૂલમાં સારા માર્કસે પાસ થયા હોય તેવા વિદ્યાર્થીઓ માટે ઈનામ વિતરણ કાર્યકમ રાખ્યો હતો તેમાં વિદ્યાર્થીઓના બધા વાલીઓને પણ જવાનું ફરજિયાત હતું. કાર્યક્રમ શરૂ થયો જે સારા માર્ક્સ પાસ થયા હતા તેને ઈનામ સ્વરૂપે પ્રોત્સાહન આપી રહ્યા હતા.. તથા એવા વિદ્યાર્થીઓને પણ ઈનામ અપાયા હતા જેણે સારા માર્ક્સ ન્હોતા આવ્યા પરંતુ જેઓ વિવેકી અને જે વિદ્યાર્થીઓએ કયારેય સ્કૂલમાં તોફાન ન કરતાં તેવા વિદ્યાર્થીઓને પણ ઈનામ આપ્યા હતા. પરંતુ રોહનને ક્યારેય ઈનામ ન મળ્યું . જોકે ડાયા વિદ્યાર્થીઓમાં તેને ઈનામ મળવું જોઈતું હતું પણ સ્કૂલ શિક્ષકોને રોહનને ઈનામ સ્વરૂપે પ્રોત્સાહન આપવાનો જરાય વિચાર ન આવ્યો..! તે દિવસે રોહને મમ્મીને પૂછ્યું હતું , મમ્મી મને ક્યારે ઈનામ મળશે? મમ્મી હું તો સ્કૂલમાં બધા કરતાં ડાયો છું. એવું તમે કહેતા હતાને ?એવું બોલતા રોહન રડી પડ્યો હતો. ત્યારે પારૂલબેને તેને સમજાવ્યો હતો કે, હા તમને પણ ઈનામ મળશે બેટા તમને હું અને તમારા પપ્પા સ્કૂલમાં ઈનામ આપ્યા તેના કરતાં પણ બેસ્ટ ઈનામ (પ્રોત્સાહન સ્વરૂપે કોઈ વસ્તુ) આપશું..! ત્યાર પછી પરેશભાઈ રોહન માટે નવું કીટ લઈ આવ્યા હતા પરંતુ રોહનને એમાં જરાય રસ નહોતો..! રોહન તે સમયે છઠ્ઠા ધોરણમાં હતો તે બધું સમજતો હતો કે મમ્મી, પપ્પા અને દાદી તેને ખુશ કરવા માટે ઈનામ આપે છે..!
આજે નવરાત્રીનો છેલ્લો દિવસ હતો એટલે રોહનને આજે લઈ જવો કે નહિ તેની ચર્ચા કરતા હતા.તેને ન લઈ જવાનું કારણ એ હતું કે આજે નવરાત્રીનો છેલ્લો દિવસ હતો એટલે નાના બાળકોએ સારા ગરબા રમ્યા હોય તેવા બાળકોને પ્રથમ દ્વિતીય અને તૃતીય નંબર આપી ઈનામ આપી પ્રોત્સાહિત કરવાના હતા.. ! એટલા માટે પારૂલબેન અને પરેશભાઈ જાણતા હતા કે રોહનને ઈનામ નહિ મળે એટલે એ દુઃખી થઈ જશે.. પરંતુ પરેશભાઈના મમ્મીનું કહેવું હતું કે તેને લઈ જવો જોઈએ.! નિર્મળાબેનનાં કહેવાથી પરેશભાઈ તથા પારૂલબેન , રોહનનું જવાનું જરાય મન ન હતું છતાંપણ લઈ ગયા.!
સારું પ્રદર્શન કરનાર સોસાયટીના બાળકો માટે ઈનામ વિતરણ કાર્યક્રમ શરૂ થયો. પ્રથમ નંબર જેનો હતો તેનું નામ રોહન પરેશભાઈ સંઘવી પ્રથમ નંબરે છે. આવા શબ્દો બધાનાં કાને પડ્યા ત્યાં હાજર બધા લોકો આચર્ચકિત થઈ ગયા.અંદરોઅંદર વાતો કરવા લાગ્યા કે પરેશભાઈના દીકરાનો પ્રથમ નંબર કઈ રીતે હોઈ શકે? રોહન માત્ર પ્રથમ દિવસે થોડી વખત ગરબા રમ્યો હતો. પછી ક્યારેય આવ્યો પણ નથી.અને આજે ઈનામ વિતરણમાં તેનો પ્રથમ નંબર કઈ રીતે?ત્યારે નવરાત્રિના કાર્યક્રમનું આયોજન કરનાર મુખ્ય પ્રમુખ બોલ્યા, " રોહનનો પ્રથમ નંબર આવ્યો છે.જે તમે સાંભળ્યું તે બિલકુલ સત્ય છે. કારણકે પ્રથમ દિવસે રોહન ગરબા રમતા રમતા પડી ગયો હતો એ તમે બધાએ જોયું હતું પરંતુ એ સત્ય ન્હોતું." તમે બધા પોતાના ઘરે ચાલ્યા ગયા પછી મારી કારની ચાવી ખોવાઈ ગઈ હતી. એટલા માટે અમે સોસાયટીના સીસીટીવી કેમેરા ચેક હતા, ત્યારે જોયું કે રોહનને કોઈનો પગ અથડાયો એટલે ન્હોતો પડી ગયો. પરંતુ રોહનની ફ્રેન્ડ અંજલિની સોનાની રીંગ પડી ગઈ હતી જે અંજલિને પણ ખબર ન્હોતી કે તેની સોનાની રિંગ પડી ગઈ છે. રોહન તે રિંગ લેવા નીચે નમ્યો અને લઈને અંજલિને રીંગ આપતો હતો ત્યારે તે કોઈ સાથે અથડાયો અને તેનાથી પડાઈ ગયું હતું. નહિ કે રમતા રમતા પડાયું હતું..!
કાર્યક્રમના મુખ્ય પ્રમુખ બોલ્યા, જો રોહન ઇચ્ચત તો અંજલિની એ રિંગ પોતાની પાસે રાખી શક્યો હોત. પરંતુ નહિ તેણે ઈમાનદારીથી જેની વસ્તુ હતી તેને પાછી આપી.! આજે રોહનના વખાણ થઈ રહ્યા હતા.આ સાંભળીને ઉપસ્થિત સૌવે રોહનને તાળીઓથી વધાવી લીધો. તથા કાર્યક્રમમાં પધારેલા મુખ્ય મહેમાન, વડોદરા શહેરના પૂર્વ કલેક્ટરશ્રીના હસ્થે માત્ર ઈનામ જ નહિ પરંતુ ગૌરવ પુરસ્કાર રોહનને અર્પણ કર્યો.
રોહન તે પુરસ્કાર લઈને તેની દાદી પાસે ગયો અને તે પુરસ્કાર દાદીનાં હાથમાં આપતાં બોલ્યો, "દાદી આં પુરસ્કારનાં સાચા હકદાર તમે છો." તમે જ મને શીખવ્યું હતું કે કયારેય કોઈની વસ્તુ લેવી નહિ તથા હમેશા બીજાની મદદ કરવા તત્પર રહેવું. આ સાંભળી રોહનનાં દાદી બોલ્યા, " ખૂબ સરસ દીકરા." તે આજે તારા પપ્પાની અને આપણા પરિવારની છાતી ગદગદ ફૂલે તેવું કાર્ય કર્યું છે. એટલાં માટે તને આજે મારા તરફથી, આ ભાગવત ગીતાનું પુસ્તક ભેટમાં મળશે. રોહન સાવ નાનો હતો ત્યારે તેજ ભાગવત ગીતાનાં પુસ્તકમાંથી, દાદીએ તેને ભગવાન કૃષ્ણની વાર્તાઓ કહી હતી. આજે એ ભાગવતનું પુસ્તક તેને ઈનામમાં મળ્યું. આજે રોહનનાં ચહેરા પર ક્યારે ન જોવા મળેલ ખુશી જોવા મળી. આજના દિવસે તેને પ્રોત્સાહન મળિયા પછી તે નવા ઉત્સાહ-ઉમંગથી સફળતાનાં પગથિયા ચડવા થનગની રહ્યો હતો.!
નયના બાંભણીયા
