The Author MR.PATEL અનુસરો Current Read મુક્તિ - 5 By MR.PATEL ગુજરાતી હૉરર વાર્તાઓ Share Facebook Twitter Whatsapp Featured Books વેરના વળામણા અને ધરમનો ધાબળો સંધ્યાના ઓછાયા ગીરની 'ધીંગી ધરા' માથે પથર... એકાંત - 81 પારુલને પ્રવિણનો દાઝેલો ચહેરો લગ્નની પહેલી રાત્રે જોયો હતો;... આઈનો આશરો: લોહી તરસ્યા વેર અને ઉજળા વહેવારની કથા સંધ્યાના ઓછાયા ગીરના જંગલો પર પથરાઈ ચૂક્યા હતા. પશ્ચિમ દિશાન... લાગણીનો સેતુ - 7 શિખરના ફ્લેટ પરની એ લાગણીસભર મુલાકાત પછી શિખર અને શિખાનું બં... કૈલાસના રહસ્યો: એક રોમાંચક સફર - 10 કૈલાસના રહસ્યો : એક રોમાંચક સફર ખંડ – ૧ પ્રકરણ : ૧૦ : ગુરુંગ... શ્રેણી વાર્તા આધ્યાત્મિક વાર્તાઓ ફિક્શન વાર્તા પ્રેરક કથા ક્લાસિક નવલકથાઓ બાળ વાર્તાઓ હાસ્ય કથાઓ મેગેઝિન કવિતાઓ પ્રવાસ વર્ણન મહિલા વિશેષ નાટક પ્રેમ કથાઓ જાસૂસી વાર્તા સામાજિક વાર્તાઓ સાહસિક વાર્તા માનવ વિજ્ઞાન તત્વજ્ઞાન આરોગ્ય બાયોગ્રાફી રેસીપી પત્ર હૉરર વાર્તાઓ ફિલ્મ સમીક્ષાઓ પૌરાણિક કથાઓ પુસ્તક સમીક્ષાઓ રોમાંચક કાલ્પનિક-વિજ્ઞાન બિઝનેસ રમતગમત પ્રાણીઓ જ્યોતિષશાસ્ત્ર વિજ્ઞાન કંઈપણ ક્રાઇમ વાર્તા નવલકથા MR.PATEL દ્વારા ગુજરાતી હૉરર વાર્તાઓ કુલ એપિસોડ્સ : 6 શેયર કરો મુક્તિ - 5 (20k) 2.3k 5.4k 3 સહુ પ્રથમ તો વાચક મિત્રો ને ઘણા લાંબા સમય પછી મુક્તિ નો આગળ નો ભાગ મૂકવા માટે માફી ચાહું છું કારણકે વચ્ચે હું પ્રોફેશનલ વર્ક માટે વિદેશ હતો એટલે આટલા લાંબા સમય પછી મુક્તિ નો આગલો પાર્ટ આપ સહુ સમક્ષ મુકી રહ્યો છું. પાછલા ભાગ માં આપણે જોયુ કે ધ્રુવ ની અંદર રહેલી શેતાની શક્તિ કઈ રીતે તેનો પરચો હોસ્પિટલ માં બતાવે છે અને હવે ઘરે આવ્યા પછી તે શેતાની આત્મા તેની વિતક કથા કહેવાનુ ચાલુ કરે છે..... હવે આગળ ધ્રુવ ની અંદર રહેલી એ શેતાની આત્મા બોલવાનુ ચાલુ કરે છે. મારું નામ સુહાની છે અને હું અહીંયા બાજુના ગામ વિલાસપુર માં રહેતી હતી. અમારી આર્થિક હાલત ઠીક ઠીક કહી શકાય એવી હતી. મારી જોડે જ્યારે આ ઘટના બની એ વખતે હું 12 માં ધોરણ માં હતી અને હું અને મારી ફ્રેન્ડ સોનલ ટ્યૂશન લેવા માટે આ ધરમપુર ગામ માં આવતા કારણકે અમારા ગામમાં જનમેદની ઓછી હોવાથી ત્યાં ટ્યૂશન ક્લાસ નહિવત હતા. આથી મારા પપ્પા એ મને જવા આવવા માટે સ્કુટી લઇ આપેલું આથી હું એ સ્કુટી લઇને રોજ ધરમપુર અમારા ઘરેથી 15 કિલોમીટર નું અંતર કાપીને આવતી હતી. એક દિવસ હું અને મારી બીજી સહેલી સોનલ ટ્યૂશન ક્લાસ થી છૂટીને ઘરે જઈ રહી હતી. ઘરે જતા ધરમપુર થી આગળ એક સૂમસાન રસ્તો પડતો હતો અને ત્યાં લોકલ ગુંડાઓ નો બહુ ત્રાસ રહેતો. તેઓ રસ્તે જતી આવતી છોકરીઓ અને બીજી બહેનો ની છેડતી કરતા અને ખૂબ હેરાન કરતા. સોનલ ને આ લોકો થી ખૂબ ડર લાગતો અને હું એને નજર અંદાજ કરીને ના ડરવા માટે સમજાવતી હતી. અમે જઈ રહ્યા હતા અને તેમની ટોળી નો સરદાર જેવો લાગતો ગુંડો અમારા રસ્તા ની વચ્ચે આવીને ઉભો રહી ગયો અને સોનલ ને ખેંચીને નીચે ઉતારી લીધી અને તેનો હાથ પકડી લીધો અને એ લંપટો ખૂબ જોર જોરથી હસવા લાગ્યા. હું સોનલ ડરવાનું ના કહેવા વાળી હું સખત રીતે આ ઓચિંતી ઘટના થી હેબતાઈ ગઈ અને રડવા લાગી અને એ સરદાર જેવા દેખાતા ગુંડા ને પગે પડીને સોનલ ને છોડી દેવા માટે રીતસરની કરગરવા લાગી. અચાનક દૂરથી ક્યાંક થી પોલિસ ની જીપ ની સાયરન સાંભળતા તેઓ નાસી ગયા અને અમને જોઈ લેવાનું કહીને નાસી ગયા. મે સોનલ ને ઊભી કરી અને મારા છાતી સરસે ચાંપી દીધી અને એ ધ્રુસકે ને ધ્રુસકે રડવા માંડી. માંડ માંડ એને શાંત કરીને હું એને સ્કુટી પાછળ બેસાડીને ઘરે મુકી આવી અને ખાસ તાકીદ કરીને કહ્યું કે આ વિશે એના ઘરમાં કઈ વાત કરે નહીં કારણકે એમ કરવા જતાં એ અસામાજિક તત્વો ને લીધે એમનું ભણવાનું બંધ થઈ જાય એવું હતું પણ આ વાત તેઓ પોતાના ઘરે ના કરીને ગંભીર ભૂલ કરી રહ્યા હતા જે આગળ જતાં એમને કેટલી ભારે પડવાની હતી એતો આગળ જતાં જ ખબર પડવાની હતી. બીજા દિવસે જ્યારે હું સોનલ ને ટ્યૂશન માટે બોલાવા ગઈ તો ખબર પડી કે એને કાલની ઘટના થી સખત તાવ આવી ગયેલો છે એટલે હું એને મૂકીને એકલી જ ટ્યૂશન જવા માટે નીકળી પડી. પણ એ દિવસે વિધાતા ને કાંઈક અલગ જ મંજૂર હશે. હું એ દિવસે એકલી જવા નીકળી પણ મનમાં કાંઈક અજીબ બેચેની જ હતી. છેવટે તે પોતાના ક્લાસીસ પર પોહચી અને ભણવામાં ધ્યાન આપવા લાગી. વધુ આવતા અંકમાં...... ‹ પાછળનું પ્રકરણમુક્તિ - 4 › આગળનું પ્રકરણ મુક્તિ - અંતિમ ભાગ Download Our App
