ફેસબુક વિષય પર ઘણી સ્ટોરી લખાઈ રહી છે અને વાંચકો ને એ પસંદ પણ પડી રહી છે...એ વિષય ને જ આગળ લઈને એનાં પર કંઈક વિચાર આવ્યો ને બસ લખવાનું શરૂ કરી રહી છું...
રાત્રે 12 વાગે...ઝિંગલ બેલ જેવી રિંગટોન નો અવાજ સંભળાયો... એટલે ધીમા અવાજ માં સીમા બોલી...
એ ય આ તારો ફોન સાઇલેન્ટ રાખ ને ...રાત ની શાંતી માં એનો અવાજ વધુ સંભળાય...મમ્મી ને ખબર પડશે તો.....ને બસ એ અટકી ગઈ...
"હા...એ તો એલાર્મ રાખવામાં ભૂલ થી ફોન જનરલ મોડ માં થઈ ગયો હશે..."
"તો....બેન થોડું ધ્યાન રાખો.... મમ્મી ની ખબર છે ને..."
"હા"
આ એ સમય ની વાત છે જ્યારે ફોન ની બેટરી અને ચાર્જર બંને એક કંપની ના ન હતા....ન સમજ્યા!?....અરે ત્યારે ફોન ના બધા સ્પેરપાટ્સ અલગ અલગ હતાં... બિચારા ફોન ને એનું અસ્તિત્વ યાદ પણ નહી હોઈ કે એ હકીકત માં આવ્યો હતો ક્યાં થી! ત્યારે ફોન રાખવાં એ અત્યાર ની જેમ નૉર્મલ ન હતાં... અત્યારે તો પાણીપુરી ની લારી વાળા ભાઈ પણ આઈ-ફોન જેવાં ફોન વાપરે...ને એ સમયે...આઈ ફોન ની કોઈ ને ખબર પણ ન હતી...એ સમયે જિનલ કોલેજ ના પ્રથમ વર્ષ માં હજુ પ્રવેશી જ હતી...એટલે એનાં માટે આ બધું નવું જ હતું... નવી વસ્તુ હંમેશા આકર્ષિત હોઈ છે.
સીમા : "આ બધું હું નહિ ચલાવું... મમ્મીને હું કહી દઈશ.."
જિનલ : "પણ હું કયાં કઈ ખોટું કરું છું યાર!..તું કોલેજ માં આવીશ ત્યારે તને સમજાશે..."
સીમા : "આવું છુપાવાની શું જરૂર દીદી!"
જિનલ : "આ બધું આપણે લીગલ માનીએ છીએ પણ આપણાં ઘર માટે કઈ પણ કરો...બધું ખોટું જ હોઈ...ઇનલીગલ જ હોઈ છે....કોઈ સમજવા જ ન માંગે....સમય ની સાથે માણસ એ પણ બદલવું પડે.."
સીમા એ જિનલ ને અટકાવી.....
"બસ..બસ...લેકચર ન જાડ...મને તો એટલી જ ખબર પડે કે...એક તો કઈ રીતે મોબાઇલ મળ્યો છે તને...તે યાદ છે ને!...આવું ને આવું ચાલુ રહેશે...તો પછી મોબાઇલ લેવાઈ જશે..."
જિનલ : "ના ..ના.. એવું કશું નહિ થાય.. બસ તું...મહેરબાની કરી ને મૂંગી રહેજે...મારી માં..."
સીમા : "12 વાગે ફોન વાગે!...આ નોર્મલ છે?.."
જિનલ : "એ તો ઓનલાઈન થવાં નું કહેવા માટે મારી (મારો) ફ્રેન્ડ એ મિસ્ડ કોલ કર્યો હશે. તું સુઈ જ હવે...ચાલ.."
સીમા : "હ..હ...હા અને તું પણ સુઈ જા...બાકી..."
(બંને સુઈ જાય છે)
1:30 વાગે...ટેક્સ્ટ મેસેજ...
ka:તું ક્યાં છે...રિપ્લાય કર...મારે ટેક્સ્ટ ફ્રી નથી...પૂરાં થઈ ગયા છે...પ્લીઝ...જાગતી હોઈ તો રિપ્લાય આપ...
ki"ઓહ... સુઈ ગઈ હતી..."
ka:હુહ...?
ki"સોરી"
ka:સારું
ki"કાલે વાત કરીએ?"
ka:ઓકે.
ki"હેય... મને નિંદર નથી આવતી...વાત કરીએ... આમ તો.."
ka: ડીસાઈડ કરી લે...તારે વાત કરવી કે સુઈ જવું..
ki"વાત કરીએ"
ka: બોલો મેડમ..
ki : "મારે જ બોલ્યાં કરવાનું!?"
ka: તો...એમાં શું છે!
ki: "કઈ નહિ."
ka: હા તો બોલો...
ki: "વાત કરવી કઈ એટલી imp નહિ...આ તો નિંદર નહિ આવતી એટલે...બાકી મને કોઈ શોખ નથી..."
ka: ઓહ...અચ્છા...તો નો પ્રોબ્લેમ...સુઈ શકો...તમે પરાણે જ વાત કરો છો...પછી કઈ કહેવા જેવું રહેતું નથી...
ki: "hmmmm"
ka: શું!?... સારું ચાલો...તું સાચે જ પરાણે વાત કરે યાર...બબાય...
(ka ઇસ નાઉ ઓફલાઇન)
જિનલ વિચાર પર ચડે છે. બે-બે મિનિટ એ ફેસબુક ને ખોલી જોયાં કરે છે...!
(આગળ શું થશે...ki&ka.... ki=જિનલ બટ વુ ઇસ ka!?
એ બંને ની વાત થોડી ગુસ્સા માં ચાલી ગઈ છે...આગળ શું થશે..એ જોઈશું...હવે આગળ ના અંક માં...)
