માનસી એક ગેલેરીમાં ઉભી રહી હતી અને તે ઓટલે બેસતા લોકોને જોઈ રહી હતી, જે હંમેશા ત્યાં રહેતા હતા. આજે તે લોકો હાજર નહોતા, જે તેને અણગમો જાગ્રત કરવાવાળા હતા. માનસીને પોતાની પ્રાઈવસી ગમતી હતી, અને તે પોતાના દુઃખ કેસે કોઈને પૂછવા ન ગમતું. તેના પતિ રવિ ટીબીથી પીડાત હતા અને તેમને સતત બીમારી જતી રહેતી, જેના કારણે માનસીનો જીવન કષ્ટમય બની ગયો હતો. રવિની બીમારી અને ખર્ચાના કારણે માનસીએ બાળક દત્તક લેવા વિશે વિચાર કર્યો, પરંતુ તે વાત આગળ વધતી ન હતી. રવિના પરિવારની માનસી તરફની નકારાત્મકતા અને તેમના પતિની કઠોરતા તેને વધુ કષ્ટમાં મૂકે છે. માનસીએ અન્ય લોકો સાથેના સંબંધોમાં અંતર બનાવ્યું હતું અને તે હંમેશા માનસીને ચર્ચા કરતા જોતી હતી. એક સાંજે, જ્યારે માનસી નિકળવા ઇચ્છતી નહોતી, ત્યારે તેણે એક મહિલા, દિના, ને જોયું, જેના મમ્મીનું મૃત્યુ થયું હતું. દિના માનસીને ઓળખીને વાત કરવા આવી હતી, અને તે માનસીને જણાવ્યું કે તેની માતા હંમેશાં માનસીના વખાણ કરતી હતી. આ સંવાદમાં માનસીને લાગણીઓનો અનુભવ થયો, અને તેણે પોતાના જીવનની દુઃખદાયક પરિસ્થિતિઓનો એક નવો દ્રષ્ટિકોણ મેળવ્યો.

Salima Rupani દ્વારા ગુજરાતી સામાજિક વાર્તાઓ

Writen by Salima Rupani

Category સામાજિક વાર્તાઓ