અમે એ જ હોટલ ગયા જ્યાં અમને નબર ટુ અને નબર થ્રીનું લોકેશન મળ્યું હતું. હોટલમાં અમે માત્ર ક્લાર્ક સાથે વાત કરી હતી. જ્યારે ટેક્સી આવી, ત્યારે મને લાગ્યું કે ડ્રાયવર આઘાતમાં પડશે, પરંતુ તે હોટલ માલિક પાસેથી મળી ગયેલા પૈસાને કારણે શાંત રહ્યો. વિવેકે ક્લાર્કને પુછ્યું કે કોઈ અમારી રાહ જોઈ રહ્યો છે અને પછી અમે મેઈન હોલ તરફ ગયા. હોટલનો કોરીડોર જૂનો અને અજીબ હતો. એક લાકડાના દરવાજા પાસેથી અમે અંદર ગયા, જ્યાં એક સભાખંડ જેવો રૂમ હતો, જેમાં મોટા ટેબલ અને ખુરસીઓ ગોઠવેલી હતી. ત્યાં વિવેકના પપ્પા પણ હતા. વિવેક પોતાના પપ્પાને મળીને રડવા લાગ્યા, કારણ કે તે નબર ટુને બચાવી ન શક્યો. વિવેકના પપ્પાએ એને સંભળાવ્યું કે આ એસેમ્બલી તેને રડતા જોવા માટે નથી, પરંતુ લડતા જોવા માટે છે. વિવેકને સમજાવ્યું કે તેણે બહાદરીનું કામ કર્યું છે, કારણ કે તેણે એક જંગલી પ્રાણી સામે લડાઈ કરી છે, જ્યારે અનુભવી જાદુગરો પણ હરી ગયા હોય છે.

Vicky Trivedi દ્વારા ગુજરાતી ફિક્શન વાર્તા

Writen by Vicky Trivedi

Category ફિક્શન વાર્તા