કથાનું સારાંશ: આ કથામાં માનસિક મિજાજ, સંકલ્પ અને મહેનતના મહત્વને ઉલ્લેખિત કરવામાં આવ્યું છે. નાનો છોકરો, જે અભ્યાસ કરી રહ્યો હતો, જંગલમાં લાકડા લેવા ગયો અને સૌથી પહેલા સફળતા મેળવી. તે પછી નેપોલિયન તરીકે જાણીતો થયો. શિક્ષણની વાતમાં, લેખક પ્રાઈમરી શિક્ષણમાં પાસ થવાનો નિયમ ખોટો ગણાવે છે અને મહેનત દ્વારા જ શીખવાનું મહત્વ સમજાવે છે. કથામાં એક વિદેશી અનુભવ પણ છે, જ્યાં એક શિક્ષિકા પંદર બાળકોને ટ્યુબ ટ્રેનમાં લઈ જતી હતી. તેઓની સલામતી માટે સામાજિક જવાબદારી અને શિક્ષકની મહેનત દર્શાવવામાં આવી છે. આ કથા સમાજના બાળકો પ્રત્યેની જવાબદારી, શિક્ષક અને વાલી વચ્ચેના વિશ્વાસ અને સંબંધની વાત કરે છે.
વિદેશી શિક્ષણ
Harshil Indiraben Arvindbhai Patel દ્વારા ગુજરાતી વાર્તા
વર્ણન
અપેક્ષા વગર્ની કાળજી, ને સ્વાર્થ વગર ની પ્રાર્થના એજ સાચા સંબંધોની નિશાની છે. મિજાજ સાથે જરૂરી છે, સંકલ્પની. તે મિજાજની વાત બરોબર ગ્રહણ કરી હશે. આ પ્રકાર નો મિજાજ હોય તો બીજા પર આપણી જુદી ઇમ્પ્રેશન પડે છે. વિચારોમાં દ્રઢતા, મક્કમતા, આગ્રહ વગેરે આવવા જોઈએ. હું કામ કરીશ જ. ભલે ગમે તેટલી મુસીબત આવે. એવો સંકલ્પ પણ આપણા વ્યક્તિત્વની આગવી વિશેષતા બને છે. એક છાત્રાલયમાં એક નાનો છોકરો અભ્યાસ કરતો હતો. ગૃહપતિએ એકવાર મોટા છોકરાઓને જંગલમાં લાકડા લેવા મોકલ્યા. નાનો છોકરો કહે, હું પણ જઈશ. તું નાનો છે. હું તો જવાનો જ. તને રસ્તો
