આ વાર્તામાં, લેખક સુલતાન સિંહ જીવન અને મૃત્યુના વિષય પર વિચારો રજૂ કરે છે. તેઓ જીવનને એક વિચિત્ર વસ્તુ તરીકે વર્ણવે છે, જેમાં સવાલો અને જવાબોનું એક જાળું હોય છે. લેખક માનતા હોય છે કે જીવનની ડોર આપણા પોતાના હાથમાં છે, પરંતુ ઘણીવાર લોકો આ સત્યને નકારી દેતા હોય છે. લેખક "મૃત્યુ" શબ્દ અંગેના તેમના વિચારોને રજૂ કરે છે, અને માને છે કે મૃત્યુનો સ્વિકાર કરવો મુશ્કેલ છે. તેઓ જીવનમાં દરેક પળને જીવી લેવાની મહત્તા પર ભાર આપતા હોય છે. લેખક યાદ કરે છે કે, "કાલ કરે સો આજ કર," એટલે કે આજમાં જ જીવો અને આવતીકાલ માટે ન જાઓ. અંતે, લેખક મૃત્યુને મોક્ષનો માર્ગ માનતા હોય છે, પરંતુ જ્યારે તેનો વિચાર આવે ત્યારે લોકો આને નકારી દે છે. તેઓ પ્રશ્ન કરે છે કે શું લોકો હમેશા મૃત્યુના વિચારથી દૂર ભાગી જાય છે, જ્યારે તે સત્ય છે. લેખકના વિચારો જીવનના પ્રશ્ર્નો અને તેમના સત્ય વિશેની ઊંડાણપૂર્વકની ચર્ચા કરે છે.
Mare jivavu chhe....!
Sultan Singh 
દ્વારા
ગુજરાતી સામાજિક વાર્તાઓ
વર્ણન
કદાચ હું થોડીકજ ક્ષણોનો મહેમાન બની જાઉં અને કાલનો દિવસ મારા માટે ઉગેજ નહિ તો શું શું મારા પાછળ દુખી થનારું કોઈ અરે કોણ હોઈ શકે આમતો એમની ગણતરી મુશ્કેલ છે પણ સાચે મારા માટે તૂટી જાય એવું કોણ કોઈજ નહિ કેમ અચાનક મન જાણે વિચારોના એ વહેણમાં દોડતું અટકી ગયું મારી સામે કદાચ જવાબ હતો હા એ મારી માં હતી. જેને મને જન્મ આપેલો મારા માટે આટઆટલા તડકા છાયડા વાઠેલા અને મને અનહદ પણે ચાહતીજ રહી. બુલેટ ટ્રેનની માફક દોડતાએ ગતિમાન ટ્રેન જાણે પટરીઓ સાથે ફસડાઈ પડી અને સ્થિર થઇ ગઈ મારી સામે માનો ચહેરો ઉપસીને આખાય વિશાલ આકાશમાં છવાઈ ગયો. મારો જવાબ હતો એ કદાચ જે એના આકાર વડે મારા દિલમાં મારી માની જગ્યાને દર્શાવી રહ્યો હતો પણ આ શું આટલી વિશાળતા છે માની આકાશ પણ એને છાપવામાં જાણે ટૂંકું પડી ગયું. ....read more comment ut valuable feedback here...