આ વાર્તા નિકીતા (નિકી) અને તેના ભાઈ નિમિષ, તથા ભાભી માધવી વચ્ચેના પ્રેમ અને સંબંધોની છે. એક ફોન કૉલમાં તેઓ નિકીનો આભાર માનતા હોય છે, જે તેમના સંબંધોને વધુ મજબૂત બનાવે છે. નિમિષ અને નિકીતા ભાઈ-બહેન કરતાં વધુ મિત્રતા ધરાવે છે, અને માધવી તેમના સંબંધમાં પ્રેમ ઉમેરે છે. વાર્તા રાજેશ અને સુધીરની 40 વર્ષથી વધુની દોસ્તી વિશે છે, જેમાં બંને પરિવારોના સંબંધો વધુ ગાઢ બન્યા છે, ખાસ કરીને નિકીતા અને કેવલના પ્રેમના કારણે. જ્યારે નયનાનું અવસાન થાય છે, ત્યારે પરિવાર પર દુઃખનો કાળ આવે છે. નિમિષ અને માધવીને આ મુશ્કેલીમાં એકબીજાને સમજીને આગળ વધવાની સલાહ આપવામાં આવે છે. નિમિષ અને માધવીએ વિચાર્યું કે તેઓ કેવી રીતે પપ્પાને એકલા મુકવા વિશે વિચારશે, પરંતુ રાજેશભાઇની સમજણથી તેમને ધીરજ રાખવાની સલાહ મળે છે. વાર્તા અંતે, નિકી પપ્પા સાથે રહે છે અને નિમિષ-માધવી પાછા ફરતા હોય છે, તે છતાં આ સમસ્યાનો કાયમી ઉકેલ નથી.
નિકી
Rajul Kaushik 
દ્વારા
ગુજરાતી મહિલા વિશેષ
વર્ણન
“દિકરીના ઘેર રહેવાય, દોસ્તના ઘેર રહેવાય પણ દોસ્તના ઘેર પરણાવેલી દિકરીના ઘેર ના રહેવાય. આમાં હું કોઇ પરંપરાગત સામાજિક ઢાંચાના લીધે આવું કહું છું એવું પણ નથી. હું વાસ્તવિક છું અને કેટલીક વાસ્તવિકતા અવગણી શકાય એમ નથી હોતી. આજ સુધી તું આ બે ઘર વચ્ચે દોડાદોડ કરીને શારીરિક રીતે ઘસાતી હતી હવે જો હું તારા ઘેર આવીને રહું તો તું માનસિક રીતે કેટલી ઘસાય એની કલ્પના કરીને કહું છું. દિકરીનું લોહી છે ને બાપ તરફ ઢળે એ સ્વભાવિક છે . રખેને કાલ ઉઠીને તું મારી દરકાર કરવામાં તારી ફરજ ક્યાંક ચૂકે તો હું મારી જાતને ક્યારેય માફ ના કરી શકું. દિકરીની લાગણી માટે દોસ્તીને દાવ પર ના મુકી શકુ. મને તારા પર જેટલો વિશ્વાસ છે એના કરતાં ઘણો વધારે વિશ્વાસ રાજેશ માટે છે. એ પણ હંમેશ એવું જ ઇચ્છશે કે તું મારું બરાબર ધ્યાન રાખે અને માટે જ તમારા બધાની લાગણીને ધ્યાનમાં રાખીને જ હું આ નિર્ણય પર આવ્યો છું