તક્ષશિલાની હવામાં હજુ પણ યુદ્ધની ગરમી હતી. શહેરના દ્વાર તૂટી ગયા હતા, રસ્તાઓ પર લોહીના છાંટા પડેલા હતા.
લોકોએ એકબીજાને અભિવાદન આપ્યા, કારણ કે યુદ્ધ જીતાયું હતું, પણ દરેકના ચહેરા પર ચિંતાની છાંટા હતી.
સૌ જાણતા હતા કે શત્રુઓ પરાજય સ્વીકારી શકશે નહીં. તેઓ પાછા જરૂર ફરશે.
મહાન ગ્રંથાલયની અંદર, આચાર્ય વરુણ, યુવરાજ આર્યન, વીર, અને તક્ષશિલાના કેટલાક મહત્વના વિદ્વાનો અને યોદ્ધાઓ આગળની રણનીતિ પર વિચાર કરી રહ્યા હતા.
તક્ષશિલાની બહાર, એક ગુપ્ત સ્થળે શત્રુઓની બેઠક ચાલી રહી હતી.
"તમે સમજી ન શક્યા કે યુદ્ધ માત્ર તલવારથી જીતાતા નથી," એક ગર્ભિત અવાજે કહ્યું. "તક્ષશિલાને હિંમતથી નહિ, પણ બુદ્ધિથી તોડી શકાય."
"તો હવે શું?" એક કમાન્ડરે પૂછ્યું.
"અમે તલવારથી નહિ, પણ તેમની વિદ્યા વિરુદ્ધ તેમના જ મસ્તિષ્કનો ઉપયોગ કરીશું."
"એનો અર્થ શું ?"
"તક્ષશિલાની અંદર આપનો એક માણસ છે," નેતાએ કહ્યું. "અને તે જ આપણું સૌથી મોટું શસ્ત્ર બનશે."
"હું મારા કાર્ય માટે તૈયાર છું," એક શ્યામકાય શિષ્ય પોતાની ઓછી પ્રકાશવાળી કોઠરીમાં ઊભો હતો. "મારે માટે શત્રુઓ એક પક્ષ નથી, પણ તાકાત છે."
તે પોતે એક સમયે તક્ષશિલાનો શ્રેષ્ઠ શિષ્ય હતો. આચાર્ય વરુણએ તેને ભવિષ્યનો ઉજ્જવળ ચહેરો ગણ્યો હતો. પણ આજે, તે તક્ષશિલાને અંદરથી ભાંગી પાડવા તૈયાર હતો.
"વિચારશસ્ત્ર હમણાં સુધી એક અફવા છે," તેણે પોતાને જ કહ્યું. "પણ જો હું તેને શોધી શકું, તો હું માત્ર એક માણસ નહિ, પણ ઈતિહાસ બની જઈશ."
ગદ્દારની ઓળખ હજી છુપાયેલી હતી, પણ તક્ષશિલા માટે સૌથી મોટો ખતરો બની ગઈ હતી.
મહાન ગ્રંથાલયની અંદર ,
"આપણે શું કરીશું?" આર્યને ઘોંઘાટ કર્યો. "આમ રાહ જોયા કરીશું, કે શત્રુઓ ફરી પાછા આવે?"
"વિદ્યા એ તલવાર જેટલી જ મહત્વની છે," આચાર્ય વરુણએ શાંતપણે કહ્યું. "જો અમે અમારા જ્ઞાનનો યોગ્ય ઉપયોગ કરીશું, તો આપણે આ યુદ્ધ લડી શકીશું."
"પણ વિચારશસ્ત્ર શું છે?" વીરે પૂછ્યું. "તે એક ખોટી વાત છે કે ખરેખર કોઈ શક્તિ?"
આચાર્ય વરુણએ એક જૂનો ગ્રંથ ખોલ્યો. "વિચારશસ્ત્ર એ એક એવો તત્ત્વ છે, જે મન અને યુદ્ધ બંનેને નિયંત્રિત કરી શકે," તેમણે કહ્યું. "એમાં માનવીના મગજની શકિત છે, જે યોગ્ય રીતે વપરાય તો જગત માટે કલ્યાણકારી બની શકે, પણ જો ખોટા હાથે જશે, તો નાશ લાવી શકે."
"તો આપણે એને શોધવું પડશે," આર્યને કહ્યું. "શત્રુઓ કરતા પહેલા."
તક્ષશિલાની સંકડી ગલીઓમાં, પાંચ અજાણ્યા ચહેરાઓ શાંતપણે ચાલતા હતા.
"કોઈએ જોયું તો નહીં?" એકે પૂછ્યું.
"આપણે તક્ષશિલાની અંદર પ્રવેશી ગયા છીએ," બીજાએ હસીને કહ્યું. "હવે માત્ર સમયની વાત છે."
તેમના પગલાં એક નિશ્ચિત દિશામાં ચાલતા ગયા—મહાન ગ્રંથાલય તરફ!
મહાન ગ્રંથાલયની અંદર એક શ્યામકાય આકૃતિ રાહ જોઈ રહી હતી.
"તમે ખૂબ મોડા આવ્યા," તેણે શત્રુઓની આગવી ભાષામાં કહ્યું.
"તો શિલાલેખ ક્યાં છે?" શત્રુએ પૂછ્યું.
"મારે હવે તમારો સહકાર જોઈએ," ગદ્દાર હસ્યો. "આપણે તેને બહાર લાવવા માટે એક નવી વ્યૂહરચના ગોઠવવી પડશે
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
- તક્ષશિલા હવે એક નવા યુદ્ધ માટે તૈયાર થઈ રહી હતી.
- વિશ્વાસઘાતી કોણ છે? હવે તે પોતાનું સ્વરૂપ છુપાવી શકે તેમ નથી.
- શત્રુઓની ગુપ્ત એન્ટ્રી થઈ ગઈ છે – તેઓ હવે તક્ષશિલાની અંદર છે!
- વિચારશસ્ત્ર એ સાચી શક્તિ છે કે એક ભ્રમ?
- આચાર્ય, આર્યન અને વીર કેવી રીતે આ ખેલને સમજી શકશે? જાણવા માટે જોડાયેલા રહો તક્ષશિલા સાથે...
વાચકોને નમ્ર વિનંતિ કે તમામ ભાગને રીવ્યુ અને રેટિંગ જરૂરથી આપશો
