રોજ સાંજે મંદિરે મળતા... હરિ કાકા...
આમ તો, તેમનું નામ હરેશભાઇ....... ઘણા વખત થી દેખાતા નહોતા............
રોજ સાંજ ની આરતીમાં કાકા કાકી હંમેશા સાથે હોય...........
આરતી પુરી થયા પછી...સુખ દુઃખ ની વાતો મારી સાથે કરી લેતા..
આજે જ વિચાર આવતો હતો...કે ફોન કરી..ખબર અંતર પૂછી લઈશ...
સાંજે રાત્રી નું ભોજન પૂરું કરી હું મોડો મંદિરે ગયો ...
ત્યારે..રાત્રીના આઠ વાગ્યા હશે....
હરિ કાકા ને બાંકડા ઉપર મોડે સુધી એકલા બેઠેલા જોઈ અજીબ તો લાગ્યું, છતાં પણ હું ખુશ ખુશ...થઈ ગયો...
કોઈ વખત કોઈ સ્વાર્થ વગરના સંબંધો પણ આપણને આનંદ આપતા હોય છે....
હું સીધો કાકા પાસે ગયો............
અરે કાકા ક્યાં ગયા હતા..............?
આજે જ તમને ફોન કરવાનો હતો....... તબિયત તો બરાબર ને ?
કાકા...કશું બોલ્યા વગર મારી સામે જોઈ રહયા....
મારા થી પુછાઈ ગયું, બધું બરોબર તો છે ને....?
કાકી ક્યાં છે ?
કાકા એ મૌન તોડયું.. બેટા...કાકી એ સાથ છોડી દીધો... આંખો ભીની..હતી..
હું સમજી ગયો...જીવન સાથી ગુમાવવાની વેદના તેમની આંખોમા સ્પષ્ટ દેખાતી હતી....
મેં ..કાકા ના ખભે હાથ મૂકી ઠાલું.. આશ્વાસન આપ્યું... કારણ કે મેં કેટલાયને આ સ્થિતિ માં જોયા હતા...
ઘણી વખત ભગવાન પણ ક્રૂર મશ્કરી કરી લે છે...આખી જીંદગી દોડીને થાકેલ દંપતી....નિવૃત્તિ ગાળાની રાહ જોતા હોય છે....શાંતી થી જીવશું... મંદિરે જશું..જાત્રા એ જશું અને પ્રભુ નું નામ લેશું...આવા સમયે જ ભગવાન... જોડી ને ખંડિત કરી દે છે.....બધું કમાયેલ....કરેલ બચતો આવા સમયે વ્યર્થ લાગે છે....
હું સમજી શકતો હતો..આ ઘા રુઝાતા વર્ષો નીકળી જાય છે...
જીંદગીમાં ...બહુ ભવિષ્યનો વિચાર કરવા કરતાં...વર્તમાનને આનંદથી જીવી લેતા શીખી લેવું...તમારી..એક..એક ક્ષણને આનંદ થી ભરી દેતા શીખી લો...સમય કોઈ ની રાહ જોતો નથી..
મિત્રો..ઘડિયાળ ના કાંટાને પકડવાથી સમય રોકાઇ નથી જતો...ઘડિયાળની દરેક ટક..ટક આવાજ મારુ-તમારું આયુષ્ય ઓછું કરી રહ્યો છે....
એ કદી ભૂલતા નહીં...
કાકાને ....સાંત્વન આપતા કાકીના અચાનક વિદાય નું કારણ મેં પૂછ્યું.... કારણ સાંભળી.. વધારે દુઃખ થયું..
કાકા બોલ્યા, મારા પુત્ર નો USA થી ફોન આવ્યો...
આ વખતે મારા સાસરી પક્ષના અહીં નાતાલ વેકેશનમાં આવવાના હોવાથી મમ્મી ...આ વખતે નાતાલ વેકેશેનમાં અમે ઇન્ડિયા નહીં આવી શકીયે..
માઁ ખરી ને....પોતાના સંતાનનું મોઢું હવે બે વર્ષે જોવા મળશે...એક વર્ષ તો બાપડી એ ઈંતજારી મા કાઢ્યું હોય... બીજું વર્ષ રાહ જોવી..તેને માટે કપરું હતું...
દુઃખી અને રડતી આંખે તારા કાકી સુઈ ગયા. બેટા સાચું કહું છું...તે સુઈ તો ગઈ..હું પણ દુઃખી હતો...એ વાતથી નહીં કે (પુત્ર) આ નાતાલમાં નથી આવવાનો...
હું દુઃખી હતો...એક માઁ ની આશા ભરી આંખો થી હું દુઃખી હતો...
આખું વર્ષ તેના પુત્ર ની રાહ જોઈ ને થાકેલ તેની દુઃખી આંખોથી...હું પણ દુઃખી હૃદયે પથારીમાં પડ્યો..
બેટા સંતાનો એ આટલા બધા લાગણી હીન ના થવું જોઈએ...અને માતા પિતા એ એટલા બધા લાગણીશીલ પણ ના થવું જોઈએ...
સવારે પાંચ વાગે... તારા કાકી ને જગાડવા ગયો.. તો કાકી નું શરીર માત્ર પથારીમાં હતુ.... આને પુત્ર પ્રેમ સમજવો.. કે ઘેલછા.. તે હું નક્કી ના કરી શક્યો....
બેટા...આ બે મોબાઈલ લઈને ફરું છું..એક તારા કાકીનો અને બીજો મારો ફોન... કાકા રડતી...અને થોડી હસતી આંખે બોલ્યા.. તારી કાકી ને મોબાઈલ લગાવું છું...તો કોઈ બોલે છે.......
"રેન્જ ની બહાર છે".
કાકા એ અત્યાર સુધી જાળવેલ હિંમત તેમણે અચાનક ગુમાવી દીધી...
મારા ખભા ઉપર તેમનું માથું મૂકીને રીતસરના રડી પડ્યા...એક જીવન સાથી ગુમાવેલ વ્યક્તિની વેદનાથી મારો ખભો ભીનો થઈ ગયો....મારી આંખો ને પણ ભીની થતા હું રોકી શક્યો નહીં...
કાકા ..બોલ્યા... સોરી બેટા... આંસુ પણ... ખભો જોઈ ને પડે છે...દરેક ખભા એટલા મજબૂત નથી હોતા...
કાકા રડતી...આંખે બોલ્યા.. બેટા.. મેં ..દીકરાને USA જાણ કરી...
તે બોલ્યો, પાપા અમે આવ્યે છીયે,
અંતિમ દર્શન કરવા...મેં ઘસી ને ના પાડી. રહેવા દે બેટા... હવે કોઈ જરુર નથી...
જીવતી આંખ તને ઝંખતી હતી...
હવે.. તું આવ કે ના આવ...
કોઈ ફેર નથી પડતો....
મંદિર ના દરવાજા પૂજારી બંધ કરી રહ્યા હતા, મેં દૂર થી ભગવાનના દર્શન કર્યા...અને પ્રાર્થના કરી કે, હરિકાકાને આવી પડેલ દુઃખ સહન કરવાની શક્તિ આપજે. સાથેસાથે..સંસાર ના દરેક સંતાનોને માઁ બાપ નો પ્રેમ સમજવાની બુદ્ધિ આપજે....
ચાલો કાકા, તમને ઘરે મૂકી જાઉં.........
ઘણું મોડું થઈ ગયુ છે, ઘરે ના ગમતું હોય તો થોડો વખત મારે ત્યાં આવી જાવ...
ના બેટા, મેં મારી જાતને સમજાવી દીધી છે. બેટા, ઘરે આવતો જતો રહેજે....
મંદિરે આવું છું, તો તારી કાકી યાદ આવી જાય છે....................
ચલ બેટા..જય શ્રી કૃષ્ણ 🙏
તને મળી હું ઘણો હળવો થઈ ગયો....
"મિત્રો ..આજ છે જીંદગી.........
મને એ તો નથી ખબર કે કેટલા આ સ્ટોરી વાંચશે કે વાંચે છે, પણ જેટલા પણ આ વાંચશે એની આંખોના ખૂણા કોરા નથી જ રહેવાના અને હા, હું આ સ્ટોરી દ્વારા બીજું પણ કહેવા માંગુ છું કે કોઈ પણ સ્ત્રી-પુરુષ એકલા હોય એમને બીજી કોઈ મદદ ન કરી શકો તો કંઈ નહીં, પણ એના ખબર અંતર પૂછજો, એમનું દુઃખ ૫૦% તો નીકળી જ જશે ...ક્યારેક કોઈને દુઃખમાં જોઈને ટેકો આપજો.
ખુદની જિંદગી માટે આ જ કામ આવશે, એ હું અત્યારે તમને સમજાવીશ તો પણ નહીં સમજાય, પણ સમય આવ્યે અહેસાસ થઈ જ જશે કે મેં કરેલું સારા કાર્યનું મને યોગ્ય ફળ મળી જ ગયું .....
આજના યુગમાં મારા પુત્રનું પેકેજ સાત આંકડા માં છે, આઠ આંકડા માં છે, એમ કહીને પોરસાતા એટલે કે ફુલીને ફરતા માબાપ ની નેવું ટકા આવી જ હાલત છે.
