હવે આગળ…
બધાએ સરસ ચા-નાસ્તો કર્યો અને પાછલા દિવસોની વાત કરી, સાવિત્રીબેન, વિપુલભાઈ અને બાળકોએ પણ યુએસએમાં તેમની નવી જીવનશૈલી વિશે વાત કરી..
રસિક સાથે લગ્ન કર્યા ત્યારે નંદિતા ખૂબ જ વાચાળ વ્યક્તિ હતી પણ હવે તે મીઠી જીભથી વાત કરી રહી હતી..જેમ કે તે ભવિષ્યમાં તેના માટે મુશ્કેલી ઊભી કરી શકે તેવા કોઈ શબ્દને ચૂકવા માંગતી ન હતી..
થોડા કલાકો પછી વિપુલભાઈએ સામાન ખોલ્યો..અહીં બધા હાજર હતા..તેમની ખેતી થઈ ગયા પછી રસિક પણ આવ્યો..
રસિક અને નંદિતાના લગ્નના ફળ તરીકે એક જ છોકરી હતી અને તે ઉચ્ચ અભ્યાસ માટે શહેરમાં ગઈ હતી તેથી રસિક ન આવ્યો ત્યાં સુધી નંદિતા અહીં જ રહી..
વિપુલભાઈ રસિકને જોઈને ખૂબ ખુશ હતા કારણ કે તેઓ નાના ભાઈ સાથે ખૂબ જ સારા સંબંધ બંધાયેલા હતા..તેઓ તેમના ભાઈ માટે કંઈપણ કરવા માંગતા હતા પણ રસિક સ્થિર અને જીદ્દી હતો કે તેણે ક્યારેય તેના ભાઈઓ માટે કોઈ ઉપકાર સ્વીકાર્યો ન હતો. આજે જ્યારે રસિક અહીં આવ્યો ત્યારે તેના ભાઈઓ અને તેમની પત્નીઓ ખુશ હતા કે તે અહીં આવ્યો છે..નંદિતા અહીં નકલી સ્મિત આપી રહી હતી..
વિપુલભાઈ: નંદિતા અને રસિક, સાવિત્રી અને મેં નક્કી કર્યું કે અમે તમારા યુએસએ માટેના વિઝા માટે જલ્દી જ એપ્લાય કરીશું પણ જો તમે ત્યાં આવવા માંગતા ન હોવ તો હું તમારા બંને પર કોઈ દબાણ નહીં કરું.
વિપુલભાઈએ ઉમેર્યું: અમે મોહનને પણ કહ્યું હતું પણ તે પોતાનો ધંધો છોડવા માંગતો નથી.
નંદિતા: રસિક જ્યાં પણ રહેવા માંગે છે.. હું તેનો સાથ આપીશ..
રસિક : આભાર મોટા ભાઈ! પણ હું અહીં ખુશ રહીશ..
(નંદિતા તેના મનમાં: તે હજુ પણ એવો જ છે! વર્ષો પહેલા જ્યારે મિલકતનું વિભાજન થયું હતું અને તેને તેની ઉંમર પ્રમાણે નાનો હિસ્સો મળ્યો હતો.. તેણે કોઈ પણ જાતની ક્ષોભ રાખ્યા વિના સ્વીકારી હતી.. અમે તેના કારણે આજે પણ ગરીબ જીવન જીવીએ છીએ…અને તેના વહાલા મોટા ભાઈ..તે આજે ખૂબ સરસ અભિનય કરે છે પણ જ્યારે અમને મિલકતમાં નાનો હિસ્સો મળ્યો ત્યારે તેણે એક પણ શબ્દ બોલ્યો ન હતો..હહ)
સાવિત્રીબેન: ઓહો હો! વિપુલ તમે ભૂલી ગયા છો કે આપણે દરેક માટે પ્રેમથી ખરીદેલી ભેટ આપવા માટે અહીં છીએ..
અને વિપુલભાઈએ ભેટ આપવાનું શરૂ કર્યું… લગ્ન પ્રસંગને કારણે મોહનભાઈ અને પરિવારને કિંમતી અને વધુ વસ્તુઓ મળી અને રસિક અને પરિવારને થોડા પરફ્યુમ, મેકઅપ, કાંડા ઘડિયાળ વગેરે મળી.
નંદિતા ફરક જોઈ શકતી ન હતી તેથી તેણે માથાનો દુખાવો હોવાનું ખોટું કારણ આપ્યું અને ત્યાંથી ચાલી નીકળી. રસિક પણ થાકી ગયો છે એમ કહીને બહાર નીકળ્યો.
રાત્રિભોજન પછી…
મોહનભાઈના ઘરે બધા સૂતા હતા..
રસિક અહીં ખેતરમાં સખત દિવસ પછી નસકોરા મારવા લાગ્યો.. અને નંદિતા તેના ઘરના અંધારા ઓરડામાં ગઈ.
આજે, જ્યારે તેણીએ પોતાની મહત્વાકાંક્ષી યોજના સફળતાપૂર્વક પૂર્ણ કરી ત્યારે તે છેલ્લી વખત વિપુલભાઈ અને પરિવારના હસતા ચહેરાઓ જોવા માંગતી હતી કારણ કે ,હવેથી તેના હાથમાં વિક્ષેપની ચાવી હતી..
નંદિતા સર્કલ પાસે ગઈ અને અંદર બેઠી..તેને હજી પણ યાદ છે કે મિલકતના ભાગોમાં વહેંચાઈ ગયા પછી જે બન્યું હતું તે બધું ..અને તે પછી તે સ્મશાન પર ગઈ જ્યાં તેણી કાળો જાદુ કરનાર એક વૃદ્ધ વ્યક્તિને મળી..અને તેણે બદલો લેવાનું નક્કી કર્યું. .. તેણીએ આ કાળા જાદુને સોળ વર્ષ આપ્યા અને તેનો ઉપયોગ ઉંદરો, બિલાડીઓ અને કૂતરાઓ પર કર્યો ..
આજે તે તેનો જાદુ વિપુલભાઈ અને પરિવાર પર વાપરવા જઈ રહી હતી..તે જાણતી હતી કે સાવિત્રીબેન જે વસ્તુઓનો ઉપયોગ કરવા જઈ રહ્યા હતા તેના પર જો તે જાદુ કરશે તો ..તેમના પર આત્મા આવી જશે.
નંદિતાએ કોઈ પ્રકારના જાદુની તૈયારીઓ શરૂ કરી.. તેણીએ પંક્તિઓ ગણગણવા માંડી… “આવો..આવો મારા પ્રિય..આવો!”
"સમય આવી ગયો છે..તમારે મારા માટે આ કરવું પડશે..ન્યાય માટે..!" તેણીએ ઉમેર્યું
અને થોડીવાર પછી..એક કાળો પડછાયો લાલ આંખો સાથે ત્યાં આવ્યો..ગુસ્સામાં ..લોહી તરસ્યો હતો ..અને તેણીએ બનાવેલા વર્તુળ પાસે ઉભો રહ્યો..
નંદિતા: તો તને ખબર છે કે તારે શું કરવાનું છે .. જા મારા દેવદૂત ..જા ..મારે જે જોઈએ છે તે બધું મેળવો ..
અહીં ઘરમાં… ચોરીના સામાનમાંથી અવાજ આવતાં સાવિત્રીબેન જાગી ગયા..
તેણીએ સામાનની નજીક જઈને તેને ખોલ્યું..કંઈક તેના શરીર પર એટલી ઝડપથી પસાર થયું કે તે સમજી શકી નહીં..તે ધીમેથી તેના પલંગ પર ગઈ અને સૂઈ ગઈ..
વધુ આગળના ભાગમાં…
