હિના એક દિવસ બારીમાંથી બહારના સૂરજને જોઈ રહી હતી, જ્યારે તેણે ખાલી પાણીની બોટલ જોઈ અને તરસ અનુભવતી હતી. તે પોતાની નિઃસહાયતા અને દુઃખને અનુભવે છે. છેલ્લા પંદર દિવસોથી તેને એવું લાગતું હતું કે તેની દુનિયા તળે થઈ ગઈ છે. તે મલય અને એની નણંદ ભૂમિના સંબંધોમાં થયેલ ઘટનાઓને યાદ કરે છે, જેમાં ભૂમિની સામાન્ય લાગણી અને મહેમાનોની આવતીકાલની વાતચીત હતી. હિના ઉઠીને રસોઈમાં જોડાઈ ગઇ, પરંતુ એક અકસ્માતમાં તે ઘરની બહાર નીકળી ગઇ અને કારના ટક્કરથી ઘાયલ થઈ ગઈ. હોસ્પિટલમાં બે દિવસ રહેવાની અને ઘેર પાછી આવતી વખતે તેણે મલયનો જવાબ ન મળતા લાગણીમાં તોડ્યો. શાંતા માસી, જે વર્ષોથી હિનાના ઘરમાં કામ કરતી હતી, તેને ચા અને બ્રેડ આપતી છે. હિના મલય વિશે પૂછે છે, પરંતુ શાંતા કહે છે કે મલય તો નાસ્તો કર્યા વિના જ નીકળી ગયો. હિનાના દિલમાં દુઃખ થાય છે કે મલય તેની સાથે શોષણભર્યું વર્તન કરી રહ્યો છે. હિના મલય સાથેના લગ્નની યાદોમાં ખોવાઈ જાય છે, જ્યારે મલયે તેને આશ્વાસન આપ્યું હતું કે તે ક્યારેય દુઃખી નહીં થાય. આ સંવાદ અને અનુભવો હિનાને આત્મમલિન્નતા અને દુઃખની પ્રવૃત્તિમાં રાખે છે. આ વાર્તા હિનાની લાગણીઓ, એક પ્રેમ, અને તેના જીવનમાંના વિવિધ પડકારોને દર્શાવે છે.

Salima Rupani દ્વારા ગુજરાતી સામાજિક વાર્તાઓ

Writen by Salima Rupani

Category સામાજિક વાર્તાઓ