આ કથામાં, ગામના લોકો 12મા દિવસે ગુરુ મહારાજ દ્વારા બીમારીમાંથી મુક્ત થયા અને ખૂબ જ ખુશ હતા. જોકે, સવારે તેઓ ગુરુ મહારાજને શોધવા ગયા ત્યારે તેમને ખબર પડી કે ગુરુ મહારાજની સમાધિ થઈ ચૂકી છે, જેનાથી ગામમાં શોક છવાઈ ગયો. લોકોએ શોકમાં રહેવું શરૂ કર્યું કારણ કે તેઓ ગુરુના કારણે ખુશ હતા. ગામના લોકોને આશ્વાસન આપતા, સાધુના સેવકે જણાવ્યું કે ગુરુજીની આત્મા હજુ પણ અહિયાં જ છે અને તેઓ અમર છે. તેમણે જણાવ્યું કે ગુરુજીની સમાધિ 13માં દિવસે લીધી છે, જે સૈતાનિક શક્તિઓ સાથે જોડાયેલી છે. સેવકે કહ્યું કે ગામના લોકોની મુશ્કેલીઓ એક દયાવાન આત્મા દ્વારા દૂર કરવામાં આવશે, જે હજુ પણ તેમના ગામની રક્ષા કરશે. મુખિયાજી અને અન્ય લોકો આ વાતો સાંભળી ને આશ્ચર્યમાં પડે છે, કારણ કે તેમણે કોઈ દયાવાન વ્યક્તિને પાપ ન કરીને સજા આપી હતી. સેવકે જણાવ્યું કે તેમણે એક盲 અને અંધ સાધુને પણ સજા કરી હતી, જે દયાવાન છે અને જે હજુ પણ તેમના ગામની મદદ કરે છે. આ કથામાં મુખ્યત્વે ગુરુજીની આત્મા અને તેની નિષ્ઠા, લોકોના દુખ અને તેમના માટેની રાહતનું વર્ણન છે.

Prit's Patel (Pirate) દ્વારા ગુજરાતી પૌરાણિક કથાઓ

Writen by Prit's Patel (Pirate)

Category પૌરાણિક કથાઓ