પ્રકરણ ૧ "મારી કર્મભૂમિ અતુલ" માં લેખક પોતાના કાર્યસ્થળ અતુલની યાદોને વર્ણવે છે. તેઓ ગ્રેજ્યુએટ થયા બાદની એક જ નોકરીને યાદ કરે છે, જે તેમના જીવનમાં મહત્વ ધરાવે છે. આ નોકરીના મીઠા સ્મરણો તેમના મગજમાં તાજેતરમાં જ જીવંત છે. તેઓ આ યાદોને અણમોલ મોતી સમાન ગણાવે છે અને તેમને એક સુતરાણમાં પिरોચી એક સુંદર માળા બનાવવાનો પ્રયત્ન કરે છે. લેખક કહે છે કે ઈશ્વરે મનુષ્યોને સમાન બનાવ્યા છે, પરંતુ તેમને ઓળખવા માટે બુદ્ધિની જરૂર હતી. નારદજીને આ મુદ્દે મદદ કરવા માટે બોલાવવામાં આવે છે, અને તેઓ ઈશ્વરને વિનંતી કરે છે કે મનુષ્યોને બુદ્ધિનું વિતરણ કરવું જોઈએ. લેખક પોતાના અનુભવના કેટલાક પ્રસંગો શેર કરે છે, અને જણાવી રહ્યા છે કે કોઈની લાગણી દુભાવવા માટે તેમનું ઉદ્દેશ્ય નથી. તેઓ ગુજરાતના વલસાડ જિલ્લામાં રહેતા લોકોની કિસાન ચળવળની વાત કરે છે અને આ ભૂમિના વિકાસમાં સ્વ. શ્રી મોરારજીભાઈની ભૂમિકા દર્શાવે છે. અમારા દેશમાં નૂતન ઉદ્યોગોની આવક થઈ રહી છે, પરંતુ ગુજરાતમાં ટેક્સ્ટાઈલ મીલ સિવાય કોઈ અન્ય ઉદ્યોગ ન હતો. લેખક શેઠ શ્રી કસ્તુરભાઈના ઉદ્યોગને અહિ ઉલ્લેખ કરે છે.
અતુલના સંસ્મરણો ભાગઃ ૧ - પ્રકરણ ૧
Umakant 
દ્વારા
ગુજરાતી વાર્તા
વર્ણન
પ્રકરણ ૧ મારી કર્મભૂમિ અતુલ. અતુલ મારી કર્મભૂમિ. ગ્રેજ્યુએટ થયા પછી પહેલી અને છેલ્લી એક જ નોકરી. એની યાદ હજુ સ્મૃતિપટ પરથી ભુંસાતી નથી. આજે પણ સ્મૃતિપટ પર તરોતાજા છે. એ કર્મભૂમિ જેણે મારું જીવન ઘડતર કર્યું તેને કેમ ભુલાય? તે મીઠાં મધુરાં સ્મરણો-અણમોલ મોતીડાં અહિં તહિં વીખરાએલાં પડ્યાં છે. આ અણમોલ મોતીને વીણી વીણીને એક સુત્ર માં પરોવી સુંદર માળા બનાવી આપને ચરણે ધરવાનો આ નમ્ર પ્રયાસ છે. સ્મૃતિદોષ લીધે કાળગણના સમય બધ્ધ નથી. પરમ કૃપાળુ પ્રભુએ સૃજેલાં સર્વ મનુષ્યો સરખા છે. નથી કોઈ ઉંચ કે નથી કોઈ નીચ, મનુષ્ય સર્વ સરખા છે. ઈશ્વરે મનુષ્ય તો
Novels
ઈશ્વરે મનુષ્ય તો બધા સરખા બનાવ્યા. દરેકને બે હાથ,બે પગ, બે આંખો,બે કાન,વગેરે વગેરે.પછી તેમને જ પ્રશ્ન ઉદ્ભવ્યો કે આ બધા તો સરખા જ છે તો તેમને ઓળખવા ક...