આ કથામાં કુંદન એક અંધકારી રાતનો સામનો કરી રહ્યો છે, જ્યાં તેનું મન ભય અને ચિંતાથી ઘેરાયેલું છે. તે જીવનમાં થયેલા ભારે નુકશાનને કારણે મૂડમાં છે, અને તે વિચારે છે કે તેનું ભવિષ્ય અંધકારમય છે. કુંદનના મનમાં ડર અને અસંમતાનો સંકેત છે, અને તે પોતાની સફળતાની ઈમારતના ભંગના ખતરા અંગે શંકા અનુભવે છે. અચાનક, કુંદનની નજર સામેના ઘરે રહેતા બાબુકાકા પર પડે છે, જેમણે છ મહિના પહેલા અકસ્માતમાં પોતાના પગ ગુમાવી દીધા હતા. છતાં, બાબુકાકા પોતાના પૌત્ર સાથે ખુશીથી બેડમિન્ટન રમતા અને જીવનનો આનંદ માણતા દેખાય છે. કુંદન બાબુકાકાના ચહેરા પરની ચમક જોઈને પ્રેરણા અનુભવતો છે. બાબુકાકા કુંદનને પૂછે છે કે શું તે કોઈ ટેન્શનમાં છે, પરંતુ કુંદન તેમને કહી દે છે કે તે નાના ટેન્શનથી પરેશાન નથી. આમાંથી કુંદનને સમજાય છે કે બાબુકાકાની મુશ્કેલીઓ સામે તેની propias સમસ્યાઓ નાની લાગવા લાગે છે. કુંદન realizes કરે છે કે બાબુકાકા જે ગુમાવી ચૂક્યા છે તે પુનઃ પામવું શક્ય નથી, પરંતુ તેમ છતાં તેઓ જીવનને સહેજતા અને ખુશીથી જીવે છે.
અંધકારથી ઉજાસ સુધી.....
Ankit Patel દ્વારા ગુજરાતી પ્રેરક કથા
વર્ણન
એ અંધારી રાત કુંદન માટે ભારે હતી. ઉજાસના તમામ કિરણો અંધકારની બાહુપાશમાં ગરકાવ હતા તે જ રીતે કુંદનની મનોસ્થિતી પણ એ અંધકારમાં લપેટાયેલી હતી. એનું વર્તમાન અને ભવિષ્ય બંન્ને અંધકારમય ભાસતું હતું. ખુબ જ અસમંજસભર્યો સમય હતો કુંદન માટે. શું કરૂ ને શું ન કરૂ એવો સમય. જાણે અંત ખૂબ જ નજીક છે કે પછી આ જ અંત છે એવા વિચારો એને જકડી રહ્યા હતા.છીછરો શ્વાસોચ્છવાસ, ચહેરોનો તાણ, કપાળની કરચલીઓ અને કચકચાવીને બાંધેલી મુઠ્ઠી એના મનનાં ભયંકર દબાણનો સંકેત આપતી હતી. એનું મન જેમ દરિયાઈ તોફાનમાં દરિયાનાં મોજા ઘુઘવાટ કરે એમ વર્તી રહ્યું હતું.અચાનક આવેલી આ આપત્તિએ કુંદનના જીવનના તમામ
