આ વાર્તામાં સુખલાલ અને સુશીલા વચ્ચેના પરિસ્થિતિઓનું વર્ણન કરવામાં આવ્યું છે. સુખલાલ ઘોડા પરથી ઉતરીને સુશીલા પાસે આવે છે, જેમાં તે ધૂળથી બચવા માટે મોણે બુકાની પહેરી છે. ફરતે નાના બાળકો દાંત ઘસતા જોવા મળે છે, જેમાંથી એક બાળકી, પોટી, દાંત ઘસતી વખતે ખુશી અનુભવે છે. સુખલાલના મનમાં ખુશાલભાઈના શબ્દો ગુંજાય છે, જે સુખલાલની લાગણીઓ દર્શાવે છે. વાર્તા બાળકોની શુષ્કતા, રમુંજ અને પરિવારની મીઠાશ દર્શાવે છે, જે જીવનની સરળ અને ખુશીના પળોને ઉજાગર કરે છે.
વેવિશાળ - 35
Zaverchand Meghani 
દ્વારા
ગુજરાતી વાર્તા
વર્ણન
ઘોડી પરથી ફલાંગ મારીને ઊતરતા સુખલાલને સુશીલાએ પરસાળની કિનાર પરથી જોયો. કમ્મરે એણે દુપટ્ટો કસકસેલ હતો, ને ધૂળથી બચવા માટે મોં ફરતી બુકાની બાંધેલ હતી. એના માથા પર મુંબઈની ટોપીને બદલે આંટી પાડીને બાંધેલી સફેદ પાઘડી હતી. ઘોડીની સરક પકડીને એ ડેલીમાં દાખલ થયો, ત્યારે મોં પરની બુકાની ઉતારી નાખી હતી. ભરેલું ગોળ મોઢું આંટિયાળી નાની પાઘડીએ વધુ શોભતું હતું. એણે જોયાં—પોતાનાં ત્રણ નાનાં ભાંડરડાં: પરસાળની કિનાર પર બેસીને ત્રણે દાતણ કરે છે. સૌથી નાનેરી પોટીને દાંતે દાતણનો કૂચડો ઘસતા સુશીલાના હાથ દેખાયા, આંગળાં નજરે પડ્યાં, ને ખુશાલભાઈના શબ્દોનો પડઘો ગુંજયો: ‘હાડેતી છે, હો સુખલાલ! લાગે છે તો ટકાઉ રાચ.’
Novels
શનિવારની અધરાત હતી: પેઢીના માલનો સ્ટોક લેવાતો હતો: મોટા શેઠ ધૂંવાપૂંવા થતા હતા. પોતાની ગેરહાજરીનો લાભ લઈ રવિવારની રજા પાળવાનો નિયમ નાના શેઠે દાખલ કરી...