આ વાર્તામાં લીના એક એકલતા અનુભવે છે, જયારે તે એક છબી સામે બેસી છે, જે 15 વર્ષના એક છોકરાની છે. તે પોતાની જિંદગીના ભવિષ્ય વિશે વિચારતી રહે છે, જેમાં તેણી પોતાના પતિની ભૂમિકા, સંભવિત પરણવાની વિધિ અને તેના જીવનના સંઘર્ષ વિશે વાત કરે છે. લીના પોતાના અનુભવો અને લાગણીઓ શેર કરતી વખતે, તે પતિને યાદ કરતી રહે છે અને પોતાના જીવનમાં એકાંત અને નિરાધારતાનો અનુભવ કરે છે. તે આ તમામ વિચારોમાં ગાદી પર બેસીને, બનાવટી દાંતની બત્રીસી ત્યાં રાખે છે, જે તેની ઓળખને છુપાવે છે. આ રીતે, લીના તેના વિતિત અને વર્તમાનને અન્વેષણ કરતી રહે છે.
વેવિશાળ - 19
Zaverchand Meghani 
દ્વારા
ગુજરાતી વાર્તા
વર્ણન
બારણાં બીડીને અંદર એકલી પડેલી લીનાને જો એ સાંજે કોઈ છૂપી આંખો જોઈ શકી હોત, તો એની એ લીના જ છે એમ માની ન શકાત. જગતજનની મેરીની મૂર્તિ આગળ મૂકેલ તસવીર પરથી એણે ઢાંકણું ઉઠાવી લીધું હતું. તસવીરને પોતે આંખે ચાંપતી હતી. પંદર વર્ષના એક છોકરાની એ છબી હતી. લીના બોલતી હતી કે “આજે તું આના જેવડો હોત. આ છોકરાને કમાવું છે, કેમ કે એને પરણવું છે. તુંયે આજે પરણવા જેવડો હોત. ના, ના, તારે તો હજી બે વર્ષની વાર હોત. પણ આ છોકરાની વહુ કાયમ એનાં માબાપના ઘરમાં રહેશે, એનાં ભાઈભાડુંનીય સેવા કરશે. તું પરણત તો મને એકલી જ છોડી દેત, ખરું ને? હું માંદી પડત તો ઇસ્પિતાલે જ નાખત, ને હું અશક્ત કે અપંગ બનત તો તો ‘એસાયમલ’માં મારું સ્થાન હોત, ખરું ને ડાર્લિંગ? પણ તું અશકત—અપંગ બન્યો હોત, તો હું તને રઝળતો મૂકત કાંઈ? તારી સ્ત્રીને સુવાવડ આવત તો તો હું જ દોટ કાઢતી આવત.
Novels