આ વાર્તામાં, ખુશાલ અને સુખલાલ વચ્ચેની વાતચીત છે. ખુશાલ, જે એક હાટડીમાં રહે છે, સુખલાલને પોતાના જીવનની પરિસ્થિતિઓ વિશે સમજાવે છે. તે હાટડીના ઘટક અને તેની મર્યાદા વિશે વાત કરે છે, જેમાં તે જણાવે છે કે આ હાટડીમાં એક માણસને સુવા માટે પૂરતી જગ્યા નથી. ખુશાલ કહે છે કે તેણે બે વાર ચોરીના પ્રસંગ ભોગવ્યા છે, અને તે ટૂંટિયાં વાળીને જ સુવા પર મજબૂર છે. સુખલાલ, જે ખુશાલની વાતો સાંભળે છે, તેને આનંદ અને આશ્ચર્ય સાથે સાંભળે છે. આ વાર્તા જીવનની કઠિનાઈઓ અને માનવ સંવેદનાઓની ઝલક આપે છે.
વેવિશાળ - 17
Zaverchand Meghani 
દ્વારા
ગુજરાતી વાર્તા
વર્ણન
ફુઆની ઘણી રાહ જોયા પછી, એ આવે ત્યારે જમાડી લેવાનું પાડોશીને કહી, ખુશાલે સુખલાલને પોતાની સાથે પોતાના ઘરાક-લત્તાઓની પિછાન કરાવવા ઉપાડ્યો. નાનકડી હાટડી પર જઈ તાળું ખોલતાં પહેલાં ખુશાલે હાટડીને ઉંબરે હાથ લગાડી લગાડી ત્રણ વાર આંખોને અડકાડ્યો ને પછી તાળું ખોલતો ખોલતો એ કહેતો ગયો: “સારા પ્રતાપ આ હાટડીના. બાર મહિના સુધી એણે મને સંઘર્યો’તો. ઓરડી રાખવાનું ભાડું ક્યા ભાઈના ખીસામાં હતું! ને ભાડું થયું તે દીય ક્યો ભાઈ ગૃહસ્થીના માળામાં વાંઢાને ઓરડી દેવાનો હતો! આંહીં જ સૂતો ને આંહીં જ ખાતો.”
Novels
શનિવારની અધરાત હતી: પેઢીના માલનો સ્ટોક લેવાતો હતો: મોટા શેઠ ધૂંવાપૂંવા થતા હતા. પોતાની ગેરહાજરીનો લાભ લઈ રવિવારની રજા પાળવાનો નિયમ નાના શેઠે દાખલ કરી...