Vaat ek Raatni book and story is written by અંશતઃ. ગોસાઇ ભરતવન in Gujarati . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Vaat ek Raatni is also popular in હૉરર વાર્તાઓ in Gujarati and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
વાત એક રાતની - નવલકથા
અંશતઃ. ગોસાઇ ભરતવન
દ્વારા
ગુજરાતી હૉરર વાર્તાઓ
હું હંમેશાથી માનતો આવ્યો છું કે જિંદગીની મુશ્કેલ પરિસ્થિતિઓમાં બે રસ્તા માંથી કોઈ એક રસ્તો પસંદ કરવાનો હોય ત્યારે ભગવાન હંમેશા એક હિન્ટ આપતા હોય છે. તે આપણને બતાવે છે કે કયો રસ્તો સાIચો છે અને કયો ખોટો. ક્યારેક ઘટનાઓ દ્વારા તો ક્યારેક પ્રાર્થનાઓથી તો ક્યારેક કોઈની સલાહોથી તો ક્યારેક એવું કોઈ દ્રશ્ય દેખાડીને કે જે પોતાની પરિસ્થિતિમાં નિર્ણય લેવામાં મદદ કરી શકે. પણ દિલની એ અવાજ આપણે ઘણીવાર સાંભળતા નથી. એવી જ એક ઘટના મારા કોલેજકાળની છે. લગભગ આંઠ વર્ષ પહેલાની. બપોરના સમયે હું રેલવે સ્ટેશન પર ટ્રેનની
હું હંમેશાથી માનતો આવ્યો છું કે જિંદગીની મુશ્કેલ પરિસ્થિતિઓમાં બે રસ્તા માંથી કોઈ એક રસ્તો પસંદ કરવાનો હોય ત્યારે ભગવાન હંમેશા એક હિન્ટ આપતા હોય છે. તે આપણને બતાવે છે કે કયો રસ્તો સાIચો છે અને કયો ખોટો. ક્યારેક ...વધુ વાંચોદ્વારા તો ક્યારેક પ્રાર્થનાઓથી તો ક્યારેક કોઈની સલાહોથી તો ક્યારેક એવું કોઈ દ્રશ્ય દેખાડીને કે જે પોતાની પરિસ્થિતિમાં નિર્ણય લેવામાં મદદ કરી શકે. પણ દિલની એ અવાજ આપણે ઘણીવાર સાંભળતા નથી. એવી જ એક ઘટના મારા કોલેજકાળની છે. લગભગ આંઠ વર્ષ પહેલાની. બપોરના સમયે હું રેલવે સ્ટેશન પર ટ્રેનની રાહમાં બેઠો હતો. સ્ટેશન પરના કોલાહાલની વચ્ચે હું દુંર થી આવતા
મારા મગજમાં એક વાત ઘૂમી રહી હતી " સેકન્ડ એસી માં ધક્કા ખાતા ખાતા." પોતાની થાળીની રોટી ત્યાં સુધી ખરાબ નહી લાગતી જ્યાં સુધી સામે વાળની થાળીમાં ઘી વાળા પરોઠા ન દેખાય. એમની વાત સાંભળીને હું પોતાની જાતને ગરીબ ...વધુ વાંચોફીલ કરવા લાગ્યો. મારી જિંદગીમાં થર્ડ એસી થી ઉપર ક્યારેય સફર નથી કરી. આતો કઝીન સિસ્ટરના લગ્ન હતા અને ટિકિટ ખાલી સેકેન્ડ એસીમાં બાકી હતી એટલે પેહલી વખત સેકેન્ડ એસી કંપાર્ટમેન્ટમાં આવવાનો શુભ અવસર આવી પડ્યો.અને એક આ લોકો હતા જે સેકેન્ડ એસીને ધક્કા ખાવાની જગ્યા કહી રહ્યા હતા. બસ કાઈ નહીં બીજું
ટ્રેનને સ્ટેશન ઉપરથી નીકળ્યાના લગભગ ચાર કલાક જેવું થયું હશે. કંપાર્ટમેન્ટ ની બારીઓની બહાર ધીરે ધીરે અંધારું છવાઈ રહ્યું હતું. કંપાર્ટમેન્ટના ડોગ સ્કોડના જવાન એક ઊંચી જાતિના કુતરા સાથે આંટો મારી રહ્યા હતા. ડબ્બાના બધા જ મુસાફરો હવે ધીરે ...વધુ વાંચોઊંઘવા લાગ્યા હતા. નિહારિકાની સાથે રહેલા એ વડીલ અને એમની પત્ની પણ નીંદરમાં હતા. પણ નિહારિકાની આંખોમાં એક ગજબની બેચેની હતી. એમની આંખો જોતાં લાગતું હતું કે, એ વર્ષોથી સુતી ના હોય. એમણે સાવધાનીથી આજુબાજુ જોયું અને પોતાના હાથમાં રહેલી ડાયરી સીટ ઉપર રાખી અને ઉભી થવા લાગી. "ક્યાં જઈ રહી છે...?" સાથે રહેલી મહિલાએ પૂછ્યું તો તે ગભરાય ગઈ.
એ છોકરી નિહારિકા પાછી પોતાની સીટ ઉપર જઈને બેસી ગઈ. લોવર સીટમાં એકદમ કિનારા પાસે પેસેજની એકદમ નજીક કે જ્યાંથી લોકોની અવરજવર હોય. ત્યાં બેસી અને મારા તરફ એકીટસે જોઈ રહી હતી. હું પેસેજની બીજી તરફ એટલે કે એક ...વધુ વાંચોછોડી અને લોવર સીટ ઉપર હતો. અમે બંનેના ચેહરા સામસામે હતા. એમને આપેલો કાગળનો ટુકડો હજુ પણ મારા હાથમાં જ હતો. મારા હાથમાં વળેલા પરસેવાના કારણે એ થોડો મૂરઝાયેલ થઈ ગયો હતો. પરંતુ એમાં લખાયેલ ત્રણ અંગ્રેજી અક્ષરો "પ્લીઝ હેલ્પ મી" મારા મનમાં અગણિત બેચેની પેદા કરી રહી હતી. મેં પહેલી વાર નજર ભરીને એમની સામે જોયું, એમની આંખોમાં એક
"ચાઈ..ચાઈ.. અદરક ઈલાયચી વાલી સ્પેશલ ચાઈ..."ચા વાળાના અવાજથી કંપાર્ટમેન્ટની ખામોશી તૂટી ગઈ. સામેની તરફથી એક મોટું કન્ટેનર લઈ ચા વાળો આવી રહ્યો હતો. ત્યાં અચાનક જ અવાજ ગુંજી ઉઠ્યો. "ભૈયા એક ચાય દેદો" મેં મારું ધ્યાન એ અવાજ તરફ ...વધુ વાંચોતો એ અવાજ નિહારિકાના સીટ પરથી આવી રહ્યો હતો. મેં જોયું તો ચા વાળો નિહારિકાની સીટ પાસે ઉભો રહી ચા આપી અને પૈસાની લેવડદેવડ થઇ. ચા વાળાએ કન્ટેનર ઉઠાવ્યું અને મારી સીટ તરફ આગળ વધ્યો. મને ચા પીવાનું બિલકુલ મન નહોતું. મેં એની તરફ કશું જ ધ્યાન ના આપ્યું. મારી નજર એ સીટ ઉપર હતી જ્યાંથી નિહારિકાના સુંદર પગ દેખાઈ