મારાં વ્હાલા વાંચકમિત્રો, JBN મિત્રો, માતૃભારતી મિત્રો, Lion મિત્રો, JC મિત્રો, Builder મિત્રો, ભારતીય મિત્રો
આભાર કે તમે મારી લખેલી વાર્તાઓ ને પ્રોત્સાહિત કરો છો, મને ઘણા mail મળ્યા, મારી instagram માં તમે પ્રોત્સાહિત કરો છો, આ બધી વાતો તમારા પરિવાર માં share કરો છો. મને એક મિત્રે કહ્યું કે મારો મહિનો આખો પોઝિટિવએ રહે છે, અને દાદા નો વાર્તાઓ એટલેકે આધુનિક વાર્તાઓ એ એમની સોસાયટી માં મોબાઈલ વાપરનારા છોકરાઓ ઓછા થયી ગયા છે રાત્રે વાર્તા સાંભળવા ઘરે આવી જાય છે, tv જોવાનું ઓછું થયી ગયું છે. તમારે શું થયું?
વાર્તા 41 — “સાચું મિત્રત્વ”
રાજ અને દીપક inseparable મિત્રો. એક દિવસ રાજે ભૂલથી દીપકનું પેન તોડી નાખ્યું અને ડરીને બોલ્યો— “તું રિસાઈ જશ.”
દીપકે હસીને કહ્યું— “પેન તૂટે તો ખરીદી લઈશું… મિત્રતા ન તૂટે.”
બધા બાળકો માટે એ દિવસ શીખવાને લાયક બની ગયો.
Moral:
મિત્રતા વસ્તુઓથી મોટી છે. સંબંધ બચાવો, વસ્તુઓ નહીં.
વાર્તા 42 — “મૌનનું જાદુ”
સ્કૂલમાં હર્ષ હંમેશા ગુસ્સે વાત કરતો. શિક્ષકે તેને કહ્યું— “આજે બોલવાનું નથી. ફક્ત સાંભળવાનું.”
તે દિવસે પ્રથમ વાર તેને સમજાયું કે લોકોની વાત સાંભળવાથી કેટલી સમજ મળે છે.
રોજ 10 મિનિટ મૌન રાખવાથી તે શાંત અને સમજદાર થવા લાગ્યો.
Moral:
ક્યારેક મૌન બોલતા કરતાં વધારે શીખવી જાય છે.
વાર્તા 43 — “વીરતા શું?”
એક કૂતરું રસ્તામાં પડે છે. બધા બાળકો ડરીને દૂરથી જોતાં.
પણ નાની કૃશાએ હિંમત કરી પાણી આપ્યું, કપડું નાખ્યું અને મદદ બોલાવી.
લોકોએ કહ્યું— “ખરેખર તું વીર છે!”
કૃશાએ જવાબ આપ્યો— “બીજાને બચાવવું — એ જ સાચી હિંમત.”
Moral:
હિંમતનો અર્થ ડર ન હોવો નહીં— ડર હોવા છતાં સારા કામ કરવું.
વાર્તા 44 — “આભારનું મીઠું બોલ”
યશ દરરોજ મમ્મીનું કામ જોઈને પણ કદર ન કરતો.
એક દિવસ શિક્ષકે બાળકોને કહ્યું— “આજે ઘરે જઈને ‘આભાર’ બોલજો અને જુઓ શું થાય છે.”
યશે કહ્યું— “મમ્મી, આપનો આભાર.”
મમ્મીની આંખોમાં આંસુ — યશ સમજી ગયો, આભારનું એક શબ્દ હૃદયને સ્પર્શે છે.
Moral:
આભાર — નાના શબ્દનું મોટું ચમત્કાર
વાર્તા 45 — “માનવતાનો પાઠ”
બસમાં એક વૃદ્ધ ઊભા. બધા લોકો પોતાની પોતાની મોબાઇલમાં વ્યસ્ત.
નાનકડી ઇશાએ પોતાનું સીટ આપી દીધું.
વૃદ્ધ બોલ્યા— “મારી ઉંમરે કોઈ શરીરનો આધાર નહીં… હૃદયનો આધાર જોઈએ.”
બસના બધા મુસાફરો શરમાઈ ગયા.
Moral:
માનવીપણું મોબાઇલમાં નહીં— વર્તનમાં દેખાય છે.
વાર્તા 46 — “ખોટો ગર્વ”
તુલસી ક્લાસમાં ટોપ થતો હતો. તેથી થોડો ગર્વીલો બની ગયો.
એક દિવસ પરીક્ષા ખૂબ કઠિન આવી અને તે સરેરાશ માર્ક્સ લાવ્યો. મિત્રો બોલ્યા— “જ્ઞાન ગર્વથી નહીં— મહેનતથી ટકતું હોય છે.”
તુલસીને સમજાયું અને તે ફરી નમ્ર બન્યો.
Moral:
ગર્વ આપણને નીચે ખેંચે— નમ્રતા ઉપર ઉઠાવે.
વાર્તા 47 — “સમયની કિંમત”
મીના દરરોજ કામ ટાળતી. હોમવર્ક, વાંચન છૂટતું.
એક દિવસ ઘરે લાઈટ ગઇ અને સમય બગાડી શકાતો નહોતો.
મમ્મીએ દીવો જલાવ્યો— મીનાએ વાંચ્યું— અને翌દિવસે પરીક્ષામાં સરસ માર્ક્સ!
ત્યારે સમજાયું— પ્રકાશ નહિ, સમય મહત્વનો.
Moral:
સમયને સાચો ઉપયોગ કરો— એ પાછો નથી આવતો.
વાર્તા 48 — “માફીનો ચમત્કાર”
બે બહેનો વાદ કરીને ત્રણ દિવસ બોલતી નહોતી.
મમ્મીએ બંનેને કાગળ આપ્યો: “તમારી ભૂલ લખો.”
બંનેને સમજાયું કે અડધાથી વધારે ભૂલ પોતાની જ હતી.
એક બીજાને બોલ્યું— “માફ કરજે.” અને ઘરમાં ફરી હાસ્ય પાછું આવ્યું.
Moral:
માફ કરવું કમજોરી નથી— સૌથી મોટી શક્તિ છે.
વાર્તા 49 — “એક રૂપિયાનું મૂલ્ય”
દુકાનદાર પાસે એક છોકરો આવ્યો— “એક રૂપિયા ઓછા પડી ગયા.”
દુકાનદારએ કહ્યું— “પહેલાં કમાઈને લાવ— પછી મળશે.”
છોકરાએ ઘેર જઈને કઠિન મહેનત કરીને એક રૂપિયા કમાયો.
જ્યારે એ રૂપિયા હાથમાં આવ્યા— તેને સમજાયું કે પૈસાનું મૂલ્ય મહેનતથી જ સમજાય.
Moral:
પૈસા ખર્ચવાના પહેલા કમાવાના શીખો.
વાર્તા 50 — “ખુલ્લું આકાશ”
નાનો પંખી ડાળ પર બેસીને કહે— “મને ડર લાગે છે, જો ડાળી તૂટી જાય તો?”
માતાએ કહ્યું— “ડાળ તૂટે તો ચાલશે— પણ તારા પંખ પર વિશ્વાસ હોવો જોઈએ.”
પંખી ઉડી ગયું— અને સમજ્યું કે શક્તિ બહાર નહીં— અંદર છે.
Moral:
આત્મવિશ્વાસ એ પાંખ છે— જે તમને ક્યાંય લઈ જાય.
આશિષ
