તે રાત્રે હું સૂઈ શકી નહીં. ખરેખર, શરૂઆતમાં હું શાંત પણ રહી શકી નહીં. મારા નાઈટગાઉનમાં, ખુલ્લા પગે, હું મારા બેડરૂમમાં ચાલતી હતી, જેમ મેં કલ્પના કરી હતી કે લંડન પ્રાણી સંગ્રહાલયમાં સિંહ કદાચ આવી રીતે તેના પાંજરામાં ચાલતો હશે. પછીથી, જ્યારે મેં મારા કોલસા અને તેલથી ચાલતો દીવો ઓછો કર્યો, મારી મીણબત્તીઓ બુઝાવી અને સૂવા ગઈ, ત્યારે મારી આંખો બંધ ન થઈ. મેં માયક્રોફ્ટને ગેસ્ટ બેડરૂમમાં પાછા ફરતો સાંભળ્યો; મેં લેન અને શ્રીમતી લેનને ઉપરના માળે તેમના ક્વાર્ટરમાં ઉપરના માળે ચાલતા સાંભળ્યા, અને હજુ પણ હું પડછાયાઓ તરફ જોતી સૂતી હતી.
પરંતુ અંતે, તેણીએ તે સંભાળી લીધું હતું. ભવ્ય બળવો.
તેમ છતાં, તે મને તેની સાથે કેમ ન લઈ ગઈ?
પથારીમાંથી બહાર નીકળવા માટે રજાઈ દૂર કરીને, મેં તેલનો દીવો ચાલુ કર્યો, મારા ડેસ્ક પર દોડી ગઈ - સ્ટેન્સિલ કરેલા ફૂલોની તેની સરહદ હવે મને ખુશ કરી શકી નહીં - મારી ડ્રોઇંગ કીટમાંથી કાગળ અને પેન્સિલ કબજે કરી, અને મારી માતાનું ગુસ્સે ભરેલું ચિત્ર દોર્યું, તેના મોં પર બધી કરચલીઓ અને તેના મોંથી એક પાતળી રેખા, તેની ત્રણ માળ અને એક ભોંયરાવાળી ટોપી અને તેના ટર્કી-બેક જેકેટમાં ભળી ગઈ, તેની છત્રી તલવારની જેમ ખીલી રહી હતી જ્યારે તેની વાહિયાત બસ્ટલ તેની પાછળ પાછળ ઢસડાઈ રહી હતી.
તેણીએ મને કેમ વિશ્વાસમાં ન લીધી? તેણીએ મને કેમ પાછળ છોડી દીધી?
ઓહ, ખૂબ સારું, હું સમજી શકતી હતી, ભલે તે પીડાદાયક હતું, કે તે કોઈ યુવાન છોકરી પર પોતાના રહસ્યનો વિશ્વાસ કરવા માંગતી ન હતી... પણ તેણે મને ઓછામાં ઓછું સમજૂતી કે વિદાયનો સંદેશ કેમ ન આપ્યો?
અને શા માટે, ઓહ, તેણીએ મારા જન્મદિવસ પર જવાનું પસંદ કર્યું હતું? મમ્મીએ તેના જીવનમાં ક્યારેય દોરા વિના ટાંકો લીધો ન હતો. તેણી પાસે ચોક્ક્સ કારણ હોવું જોઈએ. તે શું હોઈ શકે?
કારણ...
હું ડેસ્ક પર સીધી બેઠી, અને મારું મોં આશ્ચર્યથી ખુલ્લું રહી ગયુ.
હવે મને દેખાયું,
મમ્મીના દૃષ્ટિકોણથી.
અને તેનો સંપૂર્ણ અર્થ બને છે. મમ્મી હોંશિયાર હતી. હોંશિયાર, હોંશિયાર, હોંશિયાર.
તેણે મને એક સંદેશ છોડ્યો હતો.
ભેટ તરીકે.
મારા જન્મદિવસ પર. તેથી જ તેણીએ તે દિવસે વિદાય લીધી હતી. ભેટો આપવા માટેનો એક દિવસ, તેથી કોઈએ ધ્યાન આપ્યું નહીં-
હું કૂદી ગઈ. મેં તેને ક્યાં મૂક્યો હતો? મારે એક મીણબત્તી પ્રગટાવવી પડી જેથી હું મારા બેડરૂમની આસપાસનું જોઈ શકું. તે બુકશેલ્ફ પર નહોતું. તે કોઈ પણ ખુરશીઓ, અથવા મારા ડ્રેસર, અથવા મારા વોશસ્ટેન્ડ અથવા મારા પલંગ પર નહોતું. તે નોઆહના આર્ક અથવા રોકિંગ હોર્સ પર, જે મને મારા ભાઈઓ પાસેથી મળ્યું હતું. મારા મૂર્ખ, ગડબડીવાળા માથાને યાદ અપાવો, મેં ક્યાં મૂક્યું હતું.... ત્યાં. મારા ઉપેક્ષિત ડોલ-હાઉસમાં, બધી જગ્યાઓમાંથી, તે ત્યાં હતું: હાથથી દોરવામાં આવેલા, હાથથી લગાવેલા ચપળ કલાકારોના કાગળોનો પાતળો શેફ, અડધા ભાગમાં ચોક્કસપણે વાળેલું અને ફોલ્ડ સાથે એક સાથે સીવેલું.
મેં તેના પર પછાડી: મારી માતાએ મારા માટે બનાવેલા સાઇફરની પુસ્તિકા.
ALO NEK OOL NIY MSM UME HTN ASY RHC
મારી માતાના અક્ષરોમાં લખાયેલું હતું.
પ્રથમ સાઇફર પરની એક નજરમાં મારી આંખો બંધ કરી, મને રડવાની ઇચ્છા થતી હતી.
વિચાર, ઈનોલા.
તે લગભગ એવું જ હતું કે મેં મારી માતાને મારા મનમાં બોલતાં સાંભળી છે, "ઈનોલા, તું તારી જાતે જ ખૂબ સારું કરીશ."
મેં મારી આંખો ખોલી, આડાઅવળા અક્ષરોની લાઇન તરફ જોયું, અને વિચાર્યું.
ખૂબ સરસ. સૌ પ્રથમ, એક વાક્યમાં બધા શબ્દો ત્રણ અક્ષરોના હશે નહીં.
મારા ડ્રોઇંગ કીટમાંથી એક નવો કાગળ લઈને, મેં એક હાથે તેલનો દીવો અને બીજા હાથે મીણબત્તી બંધ કરી, પછી સાઇફરની આ રીતે નકલ કરી:
ALONEKOOLNIYMSMUMEHTNASYRHC
પહેલો શબ્દ મારા મનમાંથી નીકળ્યો: "એકલી(ALONE)."
