શાહીબાગની જૂની મિલ સુધી પહોંચતા અર્જુનને પોતાની દરેક પગલાની ગણતરી કરવી પડી. રસ્તાઓ ખાલી હતા, પણ કોઈ નજરે અદૃશ્ય લાગતું તણાવ એને ઘેરતો લાગતો. બરાબર ૩:૩૦ વાગે, જ્યારે ઘડિયાળે ટકટકાટ કરવાનું પણ બંધ કર્યું હોય એવું લાગતું હતું, ત્યારે એ મિલના મુખ્ય ગેટ પર પહોંચ્યો.
દરવાજો અર્ધો ખુલ્લો હતો. અંદરથી કશુંક ઝાંખું પ્રકાશ વહેતું હતું. ધીમા પગલાંમાં એ અંદર પ્રવેશ્યો. જૂના કાટમાળ, તૂટી ગયેલા મશીનો અને ભિન્ન પડેલા શીટ મેટલ વચ્ચે એક ખાલી હોલ જોવા મળ્યો. હોલના છેડે ટેબલ પર એક લેમ્પ હતું – જેનાં નીચે એક અજાણ્યો પુરુષ બેઠો હતો.
એના ચહેરા પર ઊંડા ચશ્માં હતા, પાતળી શાલ ઓઢેલી હતી, અને ઊંચો કોલર ચહેરાનો મોટો ભાગ છુપાવી રહ્યો હતો.
"અર્જુન રાઠોડ?" – અવાજ નરમ પણ authority-ભર્યો હતો.
"હા. તમે કોણ છો? અને આ મેસેજ કેમ મોકલ્યો?" અર્જુનએ થોડો થરથરાવ છુપાવતા પૂછ્યું.
અજાણ્યો વ્યક્તિ ઉભો થયો. એને પગારના ધબકારા સંભળાતા નહોતા. "હું કોણ છું એ મહત્વનું નથી. જે વાત કહું છું એ મહત્વની છે. તું જે શોધી રહ્યો છે – તે માત્ર સ્કેમ નથી, તે એક સિસ્ટમ છે. અને એ સિસ્ટમ તને જીવતો રાખવા માંગતી નથી."
અર્જુન અચંબિત થયો. "મને ખબર છે કે અમદાવાદના મોટાભાગના પાણીપ્રધાન સ્રોત ખાનગી કંપનીઓના હસ્તગત થયા છે. પણ એ માત્ર ભ્રષ્ટાચાર છે, ષડયંત્ર નહીં."
"તારું માનવું ભૂલ છે," એ વ્યક્તિએ ટેબલ પરથી એક પેંડ્રાઇવ બહાર કાઢી. "આ ડેટા જોઈ લે. એમાં છેshipment logs, internal memos, અને એક CCTV ફૂટેજ. જો તું સાચો પત્રકાર છે, તો તું સમજશે કે આ ફાઇલ શું બોલે છે."
અર્જુન એ પેંડ્રાઇવ તરફ જોતું રહ્યું. કોઈ શબ્દ નહિ બોલી શકે એટલી દબાણભરેલી ક્ષણ હતી.
"પણ મને શા માટે?" અર્જુને પૂછ્યું.
"કારણ કે તું એવો છે જેનું બિકાવ નથી. પણ તારા પર નજર રાખવામાં આવી રહી છે. તને જાણે છે કે તારું ફોન ક્લોન થયો છે? તારી ઇમેઇલ ટ્રેસ થઈ રહી છે? આજે રાત્રે તું અહીં આવ્યો એ પણ પહેલાથી જાણવામાં આવ્યું છે."
અર્જુનના શરીરમાંથી ઠંડી લહેર ફરી ગઈ.
"તમે કહો છો એ સાચું હશે તો હું બધું બહાર લાવીશ. એ લોકો ભલે મારી પાછળ આવે – હું ડરો નહીં."
અજાણ્યો શાંતિથી હસ્યો. "શબ્દ સરળ હોય છે. કામ મુશ્કેલ. તેમ છતાં, હવે તું એકવાર આ દિશામાં આગળ વધી ગયો છે, તો પાછું ફરી શકતો નથી."
એના પછી એ જણ વિના કોઈ વિલંબે અંધારામાં વીલાય ગયો. પાંપણ પણ લપસે એ પહેલાં એ મળવા આવ્યો અને અદૃશ્ય પણ થઈ ગયો.
અર્જુન હજી પણ ત્યાં ઊભો હતો – હાથમાં પેંડ્રાઇવ, અને મગજમાં અનેક પ્રશ્નો.
બહાર નીકળતા તે પછી એ જોઈ શકે એવી એક શેડોમાં કોઈ હલનચલન દેખાઈ. શું એ પોલીસ હતી? શું એ જાસૂસ હતા? શું એને ટ્રેક કરવામાં આવી રહ્યો છે?
અર્જુને તરત કિચડભરેલી કચેરી ગલીઓમાંથી ફરીથી પોતાની કાર સુધી પહોંચવાનો રસ્તો લીધો. એક નજર પાછળ નાખી, પોતે કોઈ જાળમાં ફસાઈ ગયો છે એવી સ્પષ્ટ લાગણી સાથે એના મનમાં માત્ર એક જ વિચાર ઘૂમી રહ્યો હતો:
“આમ તો મેં સત્ય શોધવાનું કામ પસંદ કર્યું હતું,
પણ હવે, સત્ય મને શોધી રહ્યું છે…”
અધ્યાય 3: પડછાયાઓની ફાઇલ – સંક્ષિપ્ત વર્ણન
અર્જુન ઘેર પરત આવીને શાહીબાગની મિલમાંથી મળેલી પેંડ્રાઇવ ખોલે છે. અંદર છુપાયેલ ફાઇલોમાં છતતી ઘટનાઓનો ભેદ છુપાયેલો છે – ભ્રષ્ટાચારની સરહદો ઓળંગી જતા ષડયંત્રો, ખોટી NGOઓ મારફતે ચાલતા ખનિજ તસ્કરીના પુરાવા, અને આંતરરાષ્ટ્રીય કંપનીઓના ભારતીય રાજકારણીઓ સાથેના સંબંધો.
એક ઓડિયો ટ્રાન્સક્રિપ્ટમાં અર્જુનનું નામ સ્પષ્ટ રીતે લેવામાં આવે છે, જે સિસ્ટમની નજરમાં તેની હાજરીની પુષ્ટિ કરે છે. હવે આ તપાસ એ માટે પત્રકારત્વ નથી, પણ જિંદગી અને મૃત્યુની લડાઈ બની છે.
અર્જુન પોતાનું મિશન આગળ વધારવા માટે હવે પોતાની હેકર મિત્ર ઝેનની મદદ લે છે – પુરાવા સંગ્રહવા અને સુરક્ષિત રીતે બહાર લિક કરવા. પણ એ જાણે છે કે દર વખતની ક્લિક એને મૃત્યુની નજીક લઈ જઈ રહી છે.
અધ્યાય 3 એ સ્પષ્ટ કરે છે કે આ એક સ્થાનીક સ્કેમ નથી – પણ આંતરરાષ્ટ્રીય સ્તરે ચાલતું ષડયંત્ર છે, જેના પછડાટમાં હવે અર્જુન પણ ઘસી ગયો છે.
