આ વાર્તા 9 મેના દિવસે શરૂ થાય છે, જે જીવનનો મહત્વનો દિવસ છે. આ દિવસે લેખક અને તેમનો પાર્ટનર પરસ્પર લગ્નગ્રંથિથી જોડાય છે. લેખક તેમના પ્રેમને વ્યક્ત કરે છે અને કહે છે કે પ્રેમ શબ્દોમાં વ્યક્ત કરવાનો નથી, પરંતુ તે એક અહેસાસ છે. તેઓએ એકબીજાને સમજી અને એકબીજાના ભાવનાઓને માન્યતા આપીને જીવન શરૂ કરવાનું મહત્વ સમજાવ્યું છે. લેખકનું માનવું છે કે પતિ-પત્નીનો સંબંધ એક જોડી જેમ કે રેલ્વેના પાટા જેવી રીતે હોવો જોઈએ, જ્યાં બન્ને એકસાથે રહે અને એકબીજાના વિચારને સમજીએ. તેઓએ માતા-પિતાના ઋણને સમજ્યું છે અને પોતાને પિતા-માતા બનાવીને તે ઋણ ચૂકવવાનું મહત્વ પણ સમજાવ્યું છે. લેખક કહે છે કે આ સંબંધમાં પરસ્પર કાળજી અને સમર્થન હોવું જોઈએ, અને આભાર માનવાની જરૂર નથી, કારણ કે બધું આપણી માટે કરવામાં આવ્યું છે. આ રીતે, લેખક અને તેમના પાર્ટનર નવા જીવનની શરૂઆત કરે છે, જ્યાં તેઓ એકબીજાને સમજીને સહજીવનમાં આગળ વધે છે.
લવ લેટર...
yashvant shah 
દ્વારા
ગુજરાતી પત્ર
વર્ણન
આ એક પતિનો પોતાની પત્ની ને લગ્ન ની વર્ષગાંઠ પર લખેલ પત્ર છે. પતિ પત્ની નો સંબંધ કેવો હોય છે. શરુઆતના વર્ષની સરખામણીમા પાછલા વર્ષોમાં શું પરસ્પર વિચારે છે.તેનુ નિરુપણ કરેલ છે. દુનિયાના દરેક સંબંધ (માતા-પિતા સિવાયના) સંબંધ કોઇ ન કોઇ કારણથી કોઇ ન કોઇ હેતુ સભર જોડાયેલ હોય છે. પતિ પત્ની ના સંબંધમા પણ કઇંક એવુ જ હશે.માતા પિતા એ જે કર્યું હોય તેનુ ઋણ કોઇજ અદા ન કરિ શકે.પરંતુ પ્રુથ્વી પરનું આ ઋણ આપણે માતા પિતા બનિને પુરુ કરવાનુ હોય છે. જે રુણ પુરુ કર્યા પછીની જિંદગી જવાબદારી માજ વિતી જાય છે. ને તે જવાબદારી ને જવાબદારીમા ખુદની જિંદગી અને પતિ પત્નીની પરસ્પરની જવાબદારી પણ વિસરાય જ જાય છે.લગ્નમા લીધેલી પરસ્પરની પ્રતિગ્ના તો માત્ર મંડપમાજ રહી જાય છે. જે કદાચ પાછળની ઊમરમા પુર્ણ કરવાની વાત બની જાય છે. જે પ્રેમ અને સ્નેહ લગ્ન પહેલા હોય છે તેવો કે તેથી પણ વધારે પરિપક્વ પ્રેમ લગ્નના એક બે દસકા વિતી ગયા પછી થોડી જવાબદારી ઓછી થયા પછી થાય છે. આ એક સત્ય હકિક્ત છે.