આ વાર્તામાં કૃપાલ રાઠોડ પોતાની આત્મકથા રજૂ કરે છે, જેમાં તેઓ કબાટની જીવનકથા બોલાવે છે. કબાટ પોતાના જીવનના અંતિમ પળોમાં છે, જ્યાં તે ભંગારખાનામાં છે, પરંતુ તેના જીવનના પ્રારંભમાં અનેક સુંદર અને રસપ્રદ અનુભવો થયા હતા. કબાટ એક સુંદર શણગારેલા રૂમમાં જાગે છે, જ્યાં લોકો તેની આવીને તેને જોતા હોય છે. તે એક પ્રેમભરી વાતાવરણમાં છે, જ્યાં એક નવું કપલ પ્રેમમાં મસ્ત છે. કબાટને પોતાના માનવ અવતારની ઇચ્છા થાય છે, પરંતુ તે પોતાને કરૂણા અને સંતોષમાં રાખે છે. કબાટ એક અમીર ઘરમાં રહે છે, જ્યાં પ્રેમ અને સન્માનનું વાતાવરણ છે. પરંતુ તણાવની ક્ષણોમાં, જ્યારે કોઈ જંગલ કરે છે, ત્યારે તે દુઃખી થાય છે પરંતુ પછી બધું ઠીક થઈ જાય છે. એક ક્ષણે, જ્યારે તેના રૂમમાં કોઈ સંબંધી આવીને ચોરી કરે છે, ત્યારે કબાટને આઘાત થાય છે. આ કથા કબાટના અનુભવો અને માનવ સંબંધોના સુંદર અને દુઃખદ પલનો પ્રતિબિંબ છે.
કબાટ કહેછે...
Krupal Rathod દ્વારા ગુજરાતી મેગેઝિન
વર્ણન
નમસ્તે વાચક મિત્રો... હું કૃપાલ રાઠોડ આપની સમક્ષ એક નવી જ અને નાની આત્મકથા મૂકી રહ્યો છું આ મારું પહેલું લખાણ છે. આશા રાખું છું કે મારા લખાણના સારા કે સાધારણ રીવ્યુ મને વાચકો તરફથી જેથી કરીને હું મારા લખાણમાં સુધારા વધારા કરિ શકું આત્મ્કથા મેં બે ભાગમાં લખી છે જેનો પહેલો ભાગ આપની સમક્ષ મુકું છું. મેં અત્યાર સુધી રૂપિયાની ઘડિયાળની વગેરે જેવી આત્મકથાઓ નિબંધમાળામાં જોઈ તેમાંથી જ મને કબાટની પણ આત્મકથા થઇ સકે આવો વિચાર સ્ફૂર્યો. અને મેં “કબાટ કહે છે...” માતૃભારતી મારા જેવા નવા નક્કોર લેખકોને સાહિત્યજગતમાં પા પા પગલી કરાવે છે તે બદલ તેનો પણ હું ઋણી રહીશ. આભાર...
