આ કથા અમદાવાદના કોમી તોફાનોની છે, જેમાં લેખક પોતાના બાળપણના અનુભવને યાદ કરે છે. 1969માં, જ્યારે તે ચાર વર્ષની ઉંમરે હતો, ત્યારે તેના પરિવારનું હાલત અને તોફાનોના દ્રશ્યોને જોઈને તે ડરાયો હતો. તોફાનોમાં હિંદુઓના ટોળાઓ હથિયારો સાથે બહાર નીકળતા હતા અને મુસ્લિમોની બેકરીઓને લે જતી વખતે અત્યાચારો કરવામાં આવ્યા હતા. લેખક પોતાના ઘરના બારીમાંથી આ ભયાનક દ્રશ્યો જોતા હતા, જેમ કે મુસ્લિમ પુરુષો પર હુમલા અને આગમાં ઝૂકાવવાની ઘટનાઓ. આ કથા તોફાની સ્થિતિને અને તેના માનવીઓ પર પડેલા અસરોને દર્શાવે છે, જે આજે પણ લેખકના મનમાં તાજું છે.
‘૯૧૬૬ અપ: ગુજરાતના રમખાણોનું અધૂરું સત્ય’ - 5
Prashant Dayal 
દ્વારા
ગુજરાતી ફિક્શન વાર્તા
વર્ણન
અમદાવાદમાં ચારે તરફ ભડકા શમ્યા નહોતા. લોકો રહી-રહીને પણ બહાર નીકળી પોતાનો હિસાબ પૂરો કરતા હતા. જો કે અમદાવાદ માટે કોમી તોફાનો કંઈ નવા નહોતા. એ વાત સાચી હતી કે આટલા વ્યાપક પ્રમાણમાં તોફાનો ઘણા વર્ષો પછી થયા હતા. ૧૯૬૯માં આ પ્રકારના જ કોમી તોફાનો થયા હતા ત્યારે મારી ઉંમર ચાર વર્ષની હતી. મને બહુ યાદ નથી પણ કેટલાક દ્રશ્યો હજી પણ મારી આંખ સામેથી હટતાં નથી. મારા પિતાજી એ. જી. ઓફીસમાં નોકરી કરતા હોવાને કારણે અમે મેઘાણીનગર એ. જી. ઓફીસના કવાર્ટરમાં રહેતા હતા.
Novels
તા. ૨૫મી ફેબ્રુઆરી હતી. અમદાવાદ રેલ્વે સ્ટેશનથી વિશ્વ હિંદુ પરિષદના કારસેવકો સાબરમતી એક્સપ્રેસ દ્વારા અયોધ્યા જવાના હતા. ૧૯૯૨ની બાબરી ધ્વંસની ઘટના પછી...