આ વાર્તા 'અપ્રમાણિકતા: અનર્થ તરફ પ્રયાણ' 21મી સદીના ફાસ્ટ યુગ વિશે છે, જ્યાં જ્ઞાન અને પ્રાયોગિકતા મહત્વની છે. લેખક ત્રણ ઉદાહરણો દ્વારા પ્રાયોગિકતાના અર્થને સમજાવે છે. 1. **શિક્ષક મિત્ર**: એક શિક્ષકને તેમની શાળામાં વિદ્યાર્થીઓના પરિણામમાં માર્કસ વધારવા માટે દબાણ કરવામાં આવે છે, પરંતુ તેઓ કહે છે કે માર્કસ विद्यार्थીઓની ક્ષમતાની આધારે છે. આચાર્ય કહે છે કે બધાં જાણે છે, પરંતુ પ્રાયોગિક બનવું પડે છે, એટલે કે ખરાબ પરિણામને છુપાવવા માટે માર્કસ વધારવા પડશે. 2. **તલાટી મિત્ર**: એક નવા તલાટી મિત્રએ નક્કી કર્યું છે કે તે કોઈ પણ હરામના પૈસા નહીં લે. પરંતુ જ્યારે તેમને ગ્રાન્ટમાંથી 8% લેવાની ઓફર કરવામાં આવે છે, ત્યારે તેમને સમજાવવામાં આવે છે કે બીજા અધિકારીઓ તેમના નામે પૈસા લઈ રહ્યા છે, એટલે તેમને પણ પ્રાયોગિક બનવું પડશે. 3. **આરોગ્ય કેન્દ્રમાં કામ કરતો ભાઈ**: આ ભાઈએ એક મહિનાથી ખાતાકીય કામ માટે રાહ જોઈ છે, જે દર્શાવે છે કે નોકરીમાં પ્રાયોગિકતા અને ખરાબ વ્યવહાર સામે લડવું મુશ્કેલ છે. આ કથાના માધ્યમથી પ્રાયોગિકતાના ખોટા અર્થને સમજાવવામાં આવે છે અને જણાવવામાં આવે છે કે પ્રાયોગિક બનવું ક્યારેક નૈતિક મૂલ્યોને ઠેસ પહોંચાડી શકે છે.
અપ્રમાણિકતા : અનર્થ તરફ પ્રયાણ.
Pragnesh Parmar દ્વારા ગુજરાતી સામાજિક વાર્તાઓ
વર્ણન
અપ્રમાણિકતા:અનર્થ તરફ પ્રયાણ. આજનો 21 મી સદી નો યુગ એટલે ફાસ્ટ ગણાતો યુગ, કારણ આજે ખૂબ ઝડપથી પરિવર્તન થઈ રહ્યુ છે. આજે પ્રત્યેક ક્ષેત્ર માં ખૂબ હરીફાઈ જોવા મળે છે. દરેકે પોતાનું અસ્તિત્વ ટકાવી રાખવા માટે ખબર નહિ કંઈ કેટલા સંઘર્ષો માંથી પસાર થવું પડે છે. ઠેકઠેકાણે થી અવાજો સંભળાય છે કે આજનો યુગ જ્ઞાનનો યુગ છે, એના વિના આ યુગ માં ટકવું કઠિન છે. આજના યુગની બીજી એક વાત જે આપણને બધાને કોઈએ ને કોઈએ ક્યારેક ને ક્યારેક તો કહી જ હશે, અને તે વાત એટલે 'BE PRACTICAL' . પણ PRACTICAL
