કથા એક દિકરી અને તેની માતા વચ્ચેની સંવાદથી શરૂ થાય છે, જ્યાં દિકરીને પર્વતોમાં રહેવાની ઈચ્છા છે, પરંતુ માતા તેને હસીને ટાળી દે છે. માતા કહે છે કે ઘરમાં આરામ હોય છે અને રખડવું આટલું સારું નથી. જ્યારે માતા નથી, ત્યારે દિકરીને પોતાની ઈચ્છા પુરી કરવા માટે પહાડોમાં જવાની વિચારણા થાય છે. ત્યાં જવા પર, તેને અનુભવ થાય છે કે માતા ખોટી હતી, અને તે પોતાની ઈચ્છાઓને માન્યતા આપે છે. દીકરીને લાગે છે કે તે હંમેશા પોતાની ઇચ્છાઓને દબાવી રહી હતી. પહાડોમાં, તે સુંદર દ્રશ્યો અને કુદરતના અનુભવને માણે છે, જે તેને આનંદ આપે છે. તે માનતી છે કે ફરવું અને રખડવું વચ્ચેનો તફાવત મોજમાં છે, અને તેને ખુલ્લા જગ્યા માં ફરવું વધારે ગમે છે. શિયાળાના હિમાલયમાં જવા માટેની તેની જીજ્ઞાસા તેને ખેંચી લાવે છે, જ્યાં પ્રકૃતિના વિવિધ રંગો અને નજારા તેને આકર્ષે છે. કથા અંતે, દિકરીને realizes થાય છે કે શિયાળાની સુંદરતા અને શાંતિને માણવા માટે તે હિમાલયમાં છે, જ્યાં સૂર્યોદય અને સાંજના દ્રશ્યો અનોખા છે. તે જાણે છે કે આ અનુભવ તેને જીવનમાં વધુ સંતોષ અને ખુશી લાવશે.
આરણ્યકની એક યાદગાર સફર...
Kaushik Ghelani (આરણ્યક) દ્વારા ગુજરાતી પ્રવાસ વર્ણન
વર્ણન
યાદ છે મા, તને મેં એક વખત કહ્યું હતું કે મને પર્વતોમાં રહેવું બહુ જ ગમે છે, મારું પહાડોમાં એક ઘર હોવું જોઈએ.?? તું હસી પડી હતી અને મારી વાત ટાળી દીધી, માત્ર એવું બોલીને કે આ શું ગાંડપણ ચઢ્યું છે તને? આવી રીતે રખડવું એક બે દીવસ સારું લાગે, પાછું તો ઘરે જ આવવાનું છે જ્યાં આરામ હોય. મને પણ એક પળ માટે એવું જ લાગ્યું કે હા તું સાચું જ કહી રહી છે. મેં આ વાતને પણ બીજી બધી સામાન્ય વાતની જેમ ભુલાવી દીધી. આજે તું નથી,તો મેં વિચાર્યું ચાલ મારી એક ઈચ્છા પૂરી કરી જ લઉં, પહાડોમાં
