એક શિક્ષક, который собирается выйти на пенсию после тридцати пяти лет работы, испытывает тревогу и ностальгию в ночь перед своим последним днем. Он помнит о своих учениках и о том, как много значила для него школа, которую он воспринимал как свой сад, требующий заботы. На следующий день, когда он приходит в школу, он чувствует, что это его "последний пункт назначения". Во время прощального мероприятия собрались ученики, которые учились у него в разные годы, многие из которых пришли с семьями. Учителя, местные власти и инспекторы образования выступают с речами, отмечая его преданность и подход к обучению. Один из учеников говорит, что этот учитель стал для него как Бог, изменив его жизнь к лучшему. В конце мероприятия учителю дают возможность высказаться, и, несмотря на его слезы, он чувствует гордость за свою карьеру и учеников.
લાગણીનો દસ્તાવેજ...
Dhavalkumar Padariya Kalptaru 
દ્વારા
ગુજરાતી બાળ વાર્તાઓ
વર્ણન
ટિક...ટિક...ટિક... ઘડિયાળમાં રાત્રિનાં બે વાગ્યા હતા... એક શિક્ષકનાં મનમાં જાણે વિચારોનું યુદ્ધ ચાલી રહ્યું હતું. પથારીમાં પડખા ફેરવી રહ્યા હતા, પણ ઊંઘ આવતી નહતી. કેમ કે ....આવતીકાલે તેમને અત્યંત કપરી પરીક્ષામાંથી પસાર થવાનું હતું. બાળકો સાથેનાં ભૂતકાળનાં સંસ્મરણો સ્મૃતિપટ પર જીવંત થતાં શિક્ષકની આંખો ભીંજાઈ ગઈ હતી, જે બાળરૂપી બગીચામાં છેલ્લા આડત્રીસ વર્ષથી બાળકો સાથે આત્મીયતા કેળવી હતી તેમણે ‘અલવિદા’ કહેવાનું હતું. જી ...હા...શિક્ષકને વયમર્યાદાને કારણે આવતીકાલે નિવૃત્ત થવાનું હતું. શાળાનાં બાળકો તથા શાળાના ભાવાવરણને ભગ્ન હ્રદયે છોડીને ચાલ્યા જવાનું હતું. કેવી કપરી પરીક્ષા ...? તિમિર ઘેરી રાત્રીનું સામ્રાજ્ય પૂર્ણ થતાં સૂર્યનાં સોનેરી કિરણો ધરતીને ચૂમી રહ્યા હતા.સૌ યંત્રવત બનીને