વાર્તા એક આધ્યાત્મિક અને કવિતાત્મક અનુભવને દર્શાવે છે, જ્યાં作者 થોડા જીવનના તત્વો વિશે વિચારે છે. તેઓ કહે છે કે વરસાદને પર્જન્ય તરીકે ઓળખવામાં આવે છે અને તે પિતાના રૂપમાં માનવામાં આવે છે. જ્યારે ધરતી જળબંબાકાર બને છે, ત્યારે હૃદયમાં પણ એક અનોખી લાગણી આવે છે, જે કવિતા અને પ્રાર્થના સાથે ભળી જાય છે. દરેક વ્યક્તિમાં એક તણખો છે, જે જ્યોત બનવાની શક્તિ ધરાવે છે. આ કવિતા આધ્યાત્મિકતાને અને માનવ મનની ગહનતાને ઉજાગર કરે છે.
ટહુકો - 8
Gunvant Shah 
દ્વારા
ગુજરાતી તત્વજ્ઞાન
વર્ણન
અંદરની ઊર્ધ્વમૂલ ખલેલ પામ્યા વિના વરસાદને નિહાળવાનું શક્ય ન હોય ત્યારે નછૂટકે કલમને શરણે જવું પડે છે. આપણા ઋષિએ વરસાદને પર્જન્ય કહ્યો છે અને વળી એને પિતાના સ્થાને બેસાડ્યો છે. વરસાદની જલધારાને પિતૃકૃપા ગણાવી શકાય તેમ છે. જ્યારે ધરતી જળબંબાકાર બને અને હૈયું વરસાદમય બને ત્યારે એક આવી ઘટના બને છે. જેમાં કામસૂત્ર, પ્રેમસૂત્ર અને બ્રમસૂત્ર જેવા ત્રણ ખાનાં ખરી પડે છે અને રહી જાય છે કેવળ મૌન! એવી અવસ્થામાં ઊગેલા શબ્દો કવિતાની વંડી ઠેકીને પ્રાર્થનાની સીમમાં પહોંચી જતા જણાય છે. સાંભળો ત્યારે:
Novels
આ પૃથ્વી એવી તો રળિયામણી છે કે એને છોડીને ચાલી જવાની મને જરા પણ ઉતાવળ નથી. મને મળેલું આ એકનું એક જીવન એટલું તો મજાનું છે કે મૃત્યુ જેટલું મોડું આવે તે...