સ્નેહા એક બુદ્ધિશાળી અને હણશિયાર છોકરી હતી જે શાળામાં હંમેશા પ્રથમ નંબરે પાસ થતી. તેણી તેના માતા-પિતાની લાડકી હતી, પરંતુ તે એટલી જીદ્દી હતી કે માત્ર તેની દાદીને જ માનતી. તેના માતા-પિતા સામાન્ય નોકરીઓ કરી રહ્યા હતા, અને ઘરમાં નાણાંની તંગી હતી. એક દિવસ સ્નેહા ઉપરાંત દાદી ન દેખાતા, તેનો પિતા કહે છે કે દાદી તીર્થયાત્રા પર ગઈ છે. સ્નેહા સ્કૂલના પ્રવાસે ગયા બાદ, તે ઘેર પાછી ન આવી. તેના માતા-પિતા ચિંતા કરી તેની શોધખોળ કરવા લાગ્યા, પરંતુ કોઈ માહિતી ન મળી. અંતે, તેમને પોલીસમાં જાણ કરવાનું નક્કી કર્યું. તે દરમિયાન, તેમને એક પત્ર મળ્યો જેમાં સ્નેહાએ તેમના પ્રેમ અને દાદીના પ્રેમની તુલના કરી હતી. તે કહે છે કે દાદી તેનો સૌથી વધુ પ્રેમ કરતી હતી અને તેની ચિંતા સ્નેહા માટે વધુ હતી. સ્નેહા પત્રમાં તેમના માતા-પિતા પર નિરાશા વ્યક્ત કરે છે, કારણ કે તેમને દાદી વિશે ખોટી માહિતી આપી હતી. અંતે, સ્નેહાના શબ્દો દર્શાવે છે કે દાદીના પ્રેમ અને સ્નેહે તેના જીવનમાં મહત્વપૂર્ણ સ્થાન ધરાવ્યું હતું.
તો હું ઘરે પાછી નહીં આવું...
Harshad Dave દ્વારા ગુજરાતી પ્રેરક કથા
વર્ણન
'તો હું ઘરે પાછી નહીં આવું...' - હર્ષદ દવે (સત્ય ઘટના પરથી) સ્નેહા ભણવામાં બહુ હોંશિયાર. તે વર્ગમાં હંમેશા પ્રથમ નંબરે પાસ થતી. તેનાં મમ્મી-પપ્પાની તે લાડકી હતી. તે બહુ ડાહી હતી. પણ તે એટલી જીદ્દી હતી કે તેના દાદી સિવાય કોઈને ય ગણકારતી નહીં. તેનાં માતા-પિતા સામાન્ય નોકરી કરી ઘરનું ગાડું ગબડાવતા હતા. તેઓ વચ્ચે ક્યારેક બોલાચાલી થતી. સ્નેહા તે સાંભળતી. તેને થતું કે બંનેની આવક ઓછી લાગે છે એટલે ઘરખર્ચને પહોંચી વળી શકતા નથી. તેવામાં દાદીમાએ એકવાર તેના પુત્રને કહ્યું, 'બેટા, મારાથી ચલાતું નથી અને ઉઠબેસ થઇ શકતી નથી.' ની-રિપ્લેસમેન્ટની મોંઘી સારવાર તેમને પોસાય તેમ ન
