આ વાર્તામાં રાજુ નામના એક યુવકની કહાની છે, જેમણે માતા દ્વારા ખેતીમાં જ ચડવા માટેના દબાણ હેઠળ પોતાનું ભણતર છોડવું પડ્યું. રાજુને બાળપણથી જ ભણવાનો શોખ હતો, પરંતુ માતાની વિચારસરણીને કારણે તે દસમા ધોરણ પછી ખેતીમાં જોડાઈ ગયો. તેમ છતાં, ખેતીમાં જતાં તે ભવિષ્યની ચિંતા કરવા લાગ્યો અને ધીમે ધીમે આત્મવિશ્વાસ ગુમાવતો ગયો. આખરે, રાજુ ખેડૂત બની ગયો અને પોતાના પરિવાર માટે શ્રમ કરવા લાગ્યો, પણ બાળપણની આકાંક્ષાઓ અને ભણવાના શોખને ભૂલી ગયો. પરંતુ તેમનું લક્ષ્ય હંમેશા જીવંત રહ્યું, અને તેમણે ખેતીમાં નવીનતાના રસ્તે સફળતા મેળવી. વાર્તા દર્શાવે છે કે, જીવનમાં શીખવા અને લક્ષ્ય મેળવવા માટેની ચિંતનશીલતા મહત્વપૂર્ણ છે, ભલે ભણતર ન મળે. રાજુનું ઉદાહરણ છે કે, માનવ સંભવતાઓ અને લક્ષ્યને પ્રાપ્ત કરવા માટેની ઈચ્છાઓ કોઈપણ પરિસ્થિતિમાં જીવંત રહી શકે છે. ખાસ કરીને, વાર્તાનો મેસેજ છે કે માણસે પોતાનું લક્ષ્ય વિચારવુ જોઈએ, યોગ્ય વર્તન રાખવું જોઈએ અને દિલ સાફ રાખવું જોઈએ.
જેવું માણસ નું લક્ષ્ય હોય છે તેવું માણસ નું વર્તન હોવું જોઈએ. - નાનપણથી જ તાજું
Niraj Maheta દ્વારા ગુજરાતી માનવ વિજ્ઞાન
વર્ણન
લગભગ પાંચ વર્ષ પહેલાંની આ નાની એવી વાત છે. જ્યારે રાજુ જન્મ્યો ત્યારથી જ પોતાની માતા તેમની પાસે જ રાખતી અને કહેતી કે આ અમારા રાજુને ક્યાંય જવા નથી દેવો અને આ નાના એવા ગામમાં તેમને ભણાવીને મારે ખેતીમાં ચડાવી દેવો છે.પોતાના પિતા ખેતીમાં છે એટલે આને પણ ખેતીમાં જ સિદ્ધિ મળશે એટલે આને દસ સુધી ભણાવો છે અને પછી ખેતીમાં ચડાવી દેવો છે.રાજુ ધીમે ધીમે ભણતો ગયો જેમ રાજુ મોટો થવા લાગ્યો તેમ તેમને ભણવામાં શોખ વધારે હાસિલ થવા લાગ્યો રાજુ આગળ ભણવા માટે તૈયાર હતો પણ તેમની માતાની આવી વિચારસરણીને કારણે તે ........
