આ વાર્તામાં જીવનની સારવલણ અને માનવના વ્યસ્તતાને દર્શાવવામાં આવી છે. લેખક કહે છે કે લોકો જીવન જીવવા માટે નહીં, પરંતુ ફક્ત જીવનને ખેંચતા રહે છે. ઘણા લોકો કુટુંબના ભરણપોષણમાં અને કેટલાક પોતાના મોજશોખમાં વ્યસ્ત છે, પરંતુ શાંતિ મેળવવા માટે પ્રયત્ન નથી કરતા. યુવાનો મોબાઇલમાં વ્યસ્ત છે, અને પરિવારો વિભક્ત થઈ રહ્યા છે. માનવ ચિંતામાં ફસાઈ રહ્યો છે, ભોગવતા દુઃખ અને નિરાશા સાથે જીવન પસાર કરી રહ્યો છે. લેખક દર્શાવે છે કે જીવનમાં શાંતિ મેળવવા માટે શ્રદ્ધા અને વિશ્વાસ હોવાની જરૂર છે. જીવનમાં ડગલે ડગલે દુઃખ આવે છે, અને લોકો પોતાના જીવનની શૈલી ભૂલી ગયા છે. વાર્તામાં બે ભાઈઓનું ઉદાહરણ આપવામાં આવ્યું છે, જે મહેનત કરીને શહેરમાં નોકરી મેળવતા છે, પરંતુ એક ભાઈ વધુ પ્રયત્ન કરે છે અને સફળતા મેળવી લે છે, કારણ કે તે સતત આગળ વધીને આયોજન કરે છે. આ રીતે, લેખક જીવનની અર્થતંત્ર અને વ્યવહારિકતાને સમજાવવાનો પ્રયત્ન કરે છે, જેમાં માનવને પોતાની જીવનશૈલીમાં સુધારો લાવવાની જરૂર છે.

Rupal Mehta દ્વારા ગુજરાતી આધ્યાત્મિક વાર્તાઓ

Writen by Rupal Mehta

Category આધ્યાત્મિક વાર્તાઓ