આ વાર્તામાં લેખક પોતાનાં મોબાઇલ ફોનની ચોરી અંગેના અનુભવને વર્ણવે છે. લેખક કહે છે કે તેમના માતાપિતા તેમના ફોન કરતાં વધુ પ્રિય છે અને તેમને ફોન ખોઈને ઘરમાં ન જવા માટે વાર્નિંગ મળે છે. લેખક અને તેમના ભાઈ પર્વને ફોન્સની ચોરી અંગે સતર્ક રહેવા માટે સાવચેતી રાખવી પડે છે, કારણ કે બસ સ્ટોપ પર ચોરીઓ સામાન્ય બની ગઈ છે. પર્વ એક દિવસ પોતાની કોલેજનું આઈકાર્ડ અને બસનું સ્માર્ટ કાર્ડ ભુલીને આવે છે, જેની ચોરી થઈ શકે છે. રાત્રે, પપ્પાને બીઆરટીએસ બસ સ્ટેન્ડ પરથી ફોન આવે છે, જેમાં તેમને પર્વના કાર્ડ વિશે જાણ કરવામાં આવે છે. આ ઘટના લેખકને એ યાદ અપાવે છે કે ચોરીઓના કેસો હવે સામાન્ય બની ગયા છે, અને તે આ બાબતમાં વધુ સાવધાન રહેવા માટે પ્રેરણા મેળવે છે. સમગ્ર વાર્તા ચોરી અને જાગૃતિ અંગેના અનુભવને લઈને છે, જેમાં લેખક ચોરીના બનાવો અને તેમના પરિવારના સંજોગો વચ્ચેના સંબંધને દર્શાવે છે.
બીઆરટીએસ બસની સફરે ભાગ-૩
Foram Patel દ્વારા ગુજરાતી મેગેઝિન
વર્ણન
# ચોરી જેમ મેં પહેલા પણ કીધું હતું તેમ મારી મમ્મીને મારા જીવ કરતા ફોન વધારે વ્હાલો છે. મને અને પર્વને પહેલેથી જ વોર્નિંગ મળી ગઈ છે કે જો ફોન ખોઈને આવશો તો ઘરમાં પગ નહી મુકવા દઉં અને જો ઘરમાં આવવું હોય તો બીજા ફોનનો બંદોબસ્ત તમારે જાતે કરી લેવો. એક કલાકની મુસાફરીમાં આપણે પોતાનો ફોન ન સાચવી શકીએ ? હવે ફોન ચોરાઈ જાય છે એમાં વાંક કોનો હોય છે તે તો નથી ખબર. પણ અમુક સ્ટોપ છે જ એવા અને ચોરી કરનાર લોકોની અલગ ટોળકી
