આ કથામાં, વિરહના સંદર્ભમાં, વૃંદાવનમાં એક શ્યામ યુવાન રથ પર જઈ રહ્યો છે, જેની દૃષ્ટિમાં એક મોરપીછ છે. આ દૃશ્યમાં પંદર ગોપીઓનાં રડતા આંખો દર્શાવે છે કે તેઓ કાન્હાના વિરહમાં દુઃખી છે. રાધાના લોચન એ દૃષ્ટિમાં છે જ્યાં રથ ગાયો છે, અને તેણી પોતાના દુઃખમાં સ્થિર ઉભી છે, જાણે તે મૃત્યુની રાહ જોઈ રહી હોય. જ્યારે સુર્ય ન્યાયને પહોંચે છે, ત્યારે રાધા એક સુંદર મોરપીછને જોઈને માધવ વિશે પૂછે છે, પરંતુ તે પોતાને ગોવિંદની સ્પર્શથી જ સુંદર માનતી છે. રાધાના અશ્રુ પૃથ્વી પર શ્રીકૃષ્ણની Mukhaakriti બનાવવા માંડે છે. યમુનાના જળમાંથી એક જળપરી રાધાને શાંતિ આપવા આવે છે, પરંતુ રાધા તો નિરંતર ચાલતી જ રહી છે. રાધાના પગથી રક્ત વરસે છે, પરંતુ તે કાંટાઓમાંથી પસાર થાય છે, જેમાંથી કોઈ સંવેદનાનો આહ પણ ન આવે. અંતે, માતા ધરતી રાધાના પથમાંથી તમામ અવરોધ દૂર કરે છે, જે દર્શાવે છે કે રાધાનો વિરહ ઘણો જ વધુ છે. આ કથા પ્રેમ અને વિરહના ઊંડા લાગણીઓનું પ્રતિબિંબ આપે છે, જ્યાં રાધાની નિષ્ઠા અને દુઃખને ચિત્રિત કરવામાં આવ્યું છે.

Kamlesh Vichhiya દ્વારા ગુજરાતી પ્રેમ કથાઓ

Writen by Kamlesh Vichhiya

Category પ્રેમ કથાઓ