આ વાર્તા ઘરના વિવિધ ચહેરાઓનું વર્ણન કરે છે અને તે ઘરના ભાવો અને યાદોને ઉજાગર કરે છે. લેખક કહે છે કે, લાંબા સમય સુધી એક જ ઘરમાં રહેવા છતાં, ઘરના ભાવો અને સંસરો કદી જ ભૂલાતી નથી. જ્યારે સ્વજન એક પછી એક ઘર છોડી જાય છે, ત્યારે ઘર તેટલું જ અચલ અને શાંત રહે છે. ઘરમાં પામ પામ પગલાં ભરવામાં આવે છે, જે ઘરના ઉર્જાને દર્શાવે છે. આ રીતે, ઘર એક સ્થિર જગ્યાના રૂપમાં રહે છે, જ્યાં યાદો સદાય જીવંત રહે છે.
એ ક્યાં ગઈ
Tarulata Mehta 
દ્વારા
ગુજરાતી વાર્તા
વર્ણન
એ ક્યાં ગઈ તરુલતા મહેતા હવેલીમાં ભાગદોડ , ધમાલ મચી છે.મોટીબા વરંડાની ખુરશીમાં લાકડી લઈ બેઠેલાં છે .તેમના હુકમો અને લાકડીના ઠકઠકારાથી નોકરો ચાર પગે દોડતા ઉપરના માળે જાય છે. બહારની અગાશીની લાઈટો કરી જુએ છે તો સવારે વડોદરા ગયેલી જાનની બસ હવેલીના દરવાજે ઊભી હતી.ગુલાબના હારથી શોભતા વર-વહુને આવકારવા સૌ હવેલીના દરવાજે દોડ્યા . નાનકડી નવોઢા મો---ટી હવેલીને જોતી જ રહી ગઈ ! વલસાડના સ્ટેશન રોડ પર મનુબાની હવેલીનો વટ હતો.આજે મોટા દીકરા મોહનના લગ્ન પ્રંસગે હવેલી ને નવવધૂ જેવી શણગારવામાં આવી છે.ચારે કોર દીવા ઝળહળતા હતા .દરવાજે આસોપાલવના તોરણો ઝૂલતા હતા. આ આપણું ઘર સરલા ,ચાલ મોટીબા રાહ જોઈને બેઠાં છે .