આ વાર્તામાં વિજયચંદ્ર અને ચંપક શેઠ વચ્ચેની સંવાદવાળું વાતચીત દર્શાવવામાં આવી છે. ખૂણાના દુશ્મનો વચ્ચે કઠિનાઈઓ અને સમસ્યાઓનો ઉલ્લેખ થાય છે. વિજયચંદ્ર ચંપક શેઠને કહે છે કે કાઠિયાવાડના ગઠિયાઓ મુંબઈમાં ફેલાઈ રહ્યા છે, અને પોલીસ પણ તેમને રોકી શકતી નથી. ચંપક શેઠ વિજયચંદ્રને પૂછે છે કે શું તે તેની પુત્રી સુશીલાને સુખી કરી શકશે. વિજયચંદ્ર આ વાતને ગંભીરતાથી લે છે અને પોતાની સમસ્યાઓ અને કાગળોની થોકડી બતાવે છે, જે તેમને મુશ્કેલીઓમાં મુકાઈ રહી છે. આ સંવાદમાંથી તેમની આર્થિક અને માનસિક પરિસ્થિતિ સ્પષ્ટ થાય છે, અને આર્થિક લાંચ અને ખોટી વ્યવહારોથી દૂર રહેવાની કોશિશ દર્શાવવામાં આવે છે.
વેવિશાળ - 33
Zaverchand Meghani 
દ્વારા
ગુજરાતી વાર્તા
વર્ણન
ખુશાલના ગયા પછી થોડી વાર સુધી આ બેઉની સમાધિ ચાલુ જ રહી. સમાધિ જ્યારે છૂટી શકી ત્યારે ચંપક શેઠે દુભાતે સ્વરે કહ્યું: “ગઠિયા—કાઠિયાવાડમાંથી આવા બધા ગઠિયા જ આંહીં મુંબઈમાં ભરાણા છે. પોલીસને આ ગઠિયા જુગારમાંથી ઊભે ગળે ખવરાવે, ને આબરૂદારોની આબરૂ પાડતા ફાટ્યા ફરે.” “આપણા કામને એની કશી અસર થતી નથી.” “ના, મેં તો ઊલટાનું એને આવીને લઈ જવાનું કહેલું પણ આ તો તેમની નાણાં કઢાવવાની રીત છે. મૂળ આ આવેલો લાંચ ખાવા.”
Novels
શનિવારની અધરાત હતી: પેઢીના માલનો સ્ટોક લેવાતો હતો: મોટા શેઠ ધૂંવાપૂંવા થતા હતા. પોતાની ગેરહાજરીનો લાભ લઈ રવિવારની રજા પાળવાનો નિયમ નાના શેઠે દાખલ કરી...