પ્રિયાંશ પરીખ, એક મિકેનિકલ એન્જીનીયરીંગનો ત્રીજા વર્ષનો વિદ્યાર્થી, આજે મોડો થઈ ગયો. તે મહાવીર ચોક બસસ્ટોપ પર આવી ગયો, જ્યાં તે જતલસરવાળી બસની રાહ જોઈ રહ્યો હતો. તે વારંવાર ઘડિયાળ અને બસને જોઈ રહ્યો હતો, જ્યારે મુન્નાભાઈ, બસ કેબીનના સ્ટાફ, એનો સંપર્ક કર્યો. પ્રિયાંશે જણાવ્યું કે તે એક એસાઇનમેન્ટ સબમિટ કરવા માંડ્યો હતો, જેના કારણે મોડો થયો. મુન્નાભાઈએ તેને ભરોસો આપ્યો કે બરોડા જતી બીજી બસ આવતી હશે. પ્રિયાંશે બેગ બાજુમાં મૂકી અને બસની રાહ જોઈ. થોડા જ સમય બાદ, તે એક લાલ પાટીયું જોઈને આનંદીત થયો. આ રીતે, પ્રિયાંશે બસમાં ચડવાનું નક્કી કર્યું અને તેની યાત્રા શરૂ કરી.
ફરી મળીશ ને.. !
Jaimeen Dhamecha 
દ્વારા
ગુજરાતી પ્રેમ કથાઓ
વર્ણન
“આ વારે વારે તું મને ‘તમે’ કહીને બોલાવે છે ને એટલે હું તારાં કરતાં ઘણો બધો મોટો હોઉં ને એવું લાગે રાખે છે. બસ, ‘તું’ જ કહીને વાત કર ને…” પ્રિયાંશે કહ્યું. “એ મારી આદત છે…” એણે હસીને કહ્યું. “મારા પૂરતી એ આદત છોડી દે…” “કેમ.. ” “તું કહીને બોલાવવામાં એક અહેસાસ છે..” પ્રિયાંશે શ્રુતિની આંખોમાં જોઈને કહ્યું, “અહેસાસ છે પોતાનાપણાં નો...”