કથા "મનની સુંદરતા"માં શ્યામલી નામની યુવતીની વાર્તા છે, જે પોતાની બાહ્ય સુંદરતા કરતાં આંતરિક સુંદરતાને મહત્વ આપે છે. શ્યામલીની દાદી, બા, તેને સુંદરતાને લગતા ટીકા કરે છે અને શ્યામલીને વધુ રૂપાળી દેખાવા માટે કહે છે. શ્યામલીના પિતા, બાપુજી, તેને આશ્વાસન આપે છે કે તેને જે છોકરો તેના મન અને સંસ્કારોને જોઈને પ્રેમ કરશે, તે જ સાચા રીતે ધન્ય થશે. બાપુજી શ્યામલીને સમજાવે છે કે બાહ્ય સુંદરતા કાયમી નથી, પરંતુ મનની સુંદરતા ચિરકાલિક છે. શ્યામલીની માતા પણ કાળી હોવા છતાં, બાપુજીના પ્રેમ અને સમર્થનથી, શ્યામલી માનસિક રીતે મજબૂત રહે છે. શ્યામલીની દાદી બાપુજીને દોષી ઠેરવે છે કે તેમણે શ્યામલી સાથે લગ્ન કરવા માટે કાળી છોકરી પસંદ કરી. પરંતુ બાપુજી તેમની પસંદગી પર અડિગ રહે છે, કારણ કે તેમને શ્યામલીના ગુણો અને તેના મનની સુંદરતા પર વિશ્વાસ છે. કથા અંતે, શ્યામલીનું માનવું છે કે એક દિવસ કોઈ તો તેનાં મનની સુંદરતાને ઓળખીશે અને તે દિવસે તેની જાતકુટુંબની માન્યતાઓની વિરુદ્ધ તેના નસીબમાં કંઈ સારું બનશે.

Sonal Gosalia દ્વારા ગુજરાતી વાર્તા

Writen by Sonal Gosalia

Category વાર્તા