આ વાર્તા સંબંધોની જટિલતાને અન્વેષણ કરે છે અને દર્શાવે છે કે એ કઈ રીતે પળોમાં તૂટે છે. શરૂઆતમાં, લેખક સંબંધની વ્યાખ્યા કરે છે અને સમજાવે છે કે સંબંધ એવા અહેસાસોનું નામ છે, જેના હોવાની સભાનતા ન હોય. સંબંધની ભાવનાત્મકતાને સમજાવતા, તે કહે છે કે જ્યારે આ ભાવનાઓને ભૌતિકતાનું આવરણ મળે છે, ત્યારે તે વસ્તુઓમાં ફેરવી દેવામાં આવે છે, જે સંવેદનાને ઠેસ પહોંચાડે છે. લેખક સંબંધમાં ઉપયોગીતા અને સમર્પણ વચ્ચેના તફાવતને પણ સ્પષ્ટ કરે છે, જ્યાં ઉપયોગિતાવાદે ક્ષતિ અને દુઃખી યાદો લાવે છે, જ્યારે સમર્પણનો સંબંધ પરિતૃpti અને આનંદ લાવે છે. સંબંધની તીવ્રતા અને તેની તૂટી જવાની ક્ષણોને દર્શાવવામાં આવે છે, અને આ અંગેના વિચારોથી જાતિ, હૃદય અને લાગણીઓ વચ્ચેના સંબંધોની સુંદરતા દર્શાવવામાં આવે છે. છેલ્લે, કવિ હિતેન આનંદપરાની રચના દ્વારા આ વિચારને સમર્થન આપતા, તે કહે છે કે સંબંધો પળોમાં તૂટે છે, અને તે માનવ જીવનના મોહ અને દુઃખના નમ્ર સંજોગોને ઉજાગર કરે છે.
સંબંધ છે, પળમાં જ તૂટે...
VIJAY THAKKAR 
દ્વારા
ગુજરાતી મેગેઝિન
વર્ણન
માનવીય સંબંધો એ કુદરતની અમુલ્ય ભેટ છે. બે સજીવો વચ્ચે બનતી આ એક એવી ઘટના છે જેના સહારે માંસ કઠીનમાં કઠીન કસોટીઓમાંથી પાર ઉતરે છે તો ક્યારેક કોઈક નાદાન અને નબળા મનેખ સાથેનો સંબંધ મુસીબતની ગર્તામાં પણ ડુબાડી શકે છે. સંબંધ એક અમૃત છે જે જીવનને ઊર્ધ્વગામી પણ બનાવે છે અને અધોગામી પણ બનાવે છે . અત્યંત નાજુક આ અહેસાસ છે જેની પસંદગી થી માંડીને જાળવવામાં ખુબ સજગ રહેવું પડે છે. એટલે તો કહ્યુંને કે સંબંધ છે, પળમાંજ તૂટે