આ વાર્તામાં એક વૃધ્ધ માતા-પિતા છે, જેઓ તેમના દીકરા માટે રોજ રાહ જુએ છે. તેમનો દીકરો રોજ સાંજે મોડો ઘરે આવે છે, જ્યા તે પેલા જમણી લે પછી ટીવી જોઈને સૂઈ જાય છે, અને સવારે વહેલો ઉઠીને કામ પર જતો રહે છે. તે એટલો વ્યસ્ત છે કે ઘરનું ધ્યાન રાખવામાં પણ ફુરસદ નથી. પિતા એકલામાં સમય પસાર કરે છે અને તેમના દીકરા સાથે વાત કરવાનો પ્રયત્ન કરે છે, પરંતુ દીકરા પાસે સમય નથી. જ્યારે પિતા બીમાર થાય છે, ત્યારે માતા બેટાને બોલાવે છે, અને પિતા કહે છે કે દીકરે તેમની અંતિમ કાર્યમાં ખૂબ સમય બગાડશે, પરંતુ તેઓ માત્ર થોડો સમય દરરોજ માંગે છે. આ પિતાના શબ્દો સાંભળીને દીકરા પાસે અશ્રુ આવે છે, અને તે પોતાને માફી માંગે છે. તે હવે પોતાના માતા-પિતાને દરરોજ સમય આપવાનો વચન આપે છે. બાપ-માને સમજાવે છે કે સાચું સુખ સાથ અને સંગાથમાં છે. અંતે, દીકરો હવે માતા-પિતાને સવારે વહેલો ઊઠીને ઉઠાવે છે, તેમને ચા પીવડાવે છે, અને દિવસ દરમિયાન તેમના પર ધ્યાન રાખે છે. માતા-પિતા આ બધાને ખૂબ ખુશ રહે છે, કારણ કે તેમને બધાથી વધારે તેમના દીકરા સાથેનો સમય અને પ્રેમની જરૂર છે.

Jeet Gajjar દ્વારા ગુજરાતી સામાજિક વાર્તાઓ

Writen by Jeet Gajjar

Category સામાજિક વાર્તાઓ