આ કાવ્ય "જૂનું ઘર ખાલી કરતાં"માં ઘરના ખાલી થવાના પ્રસંગનું વર્ણન કરવામાં આવ્યું છે, જેમાં જૂના અને અનાવશ્યક સામાનને બહાર કાઢવામાં આવે છે. કાવ્યોમાં જૂના ઝાડા, ટૂથબ્રશ, સાબુની ગોટી, ટીનના ડબલાં, તૂટેલા ચશ્મા, બટન વગેરે સામાનનો ઉલ્લેખ કરવામાં આવ્યો છે, જે ઘરના જીવનની યાદોને પ્રતિબિંબિત કરે છે. વિશેષ નોંધનીય છે કે, જ્યારે નાયક ઘરના અંતિમ દેખાવમાં પોતાના સંવેદનાઓને અનુભવે છે, ત્યારે અચાનક દીકરો પુછે છે કે, "બા-બાપુ! ના કશુંય ભૂલિયાં, એક ભૂલ્યાં મને કે?" આ પ્રશ્ન માતા-પિતાની ભાવનાઓને મહત્વ આપે છે, જે તેમના દીકરાને ભૂલવા નું દર્શાવે છે. કવિએ આ સમ્મેલિત ભાવનાઓને સુંદર રીતે રજૂ કર્યું છે, જેમાં ભુતકાળ અને અતિતની યાદોને દર્શાવવામાં આવ્યું છે. આ કાવ્ય એક વાત છે, જે ઘરના ખાલી થવાની પ્રક્રિયામાં સંવેદનાઓની જટિલતા અને પરિવર્તનને વર્ણવતું છે.
જૂનું ઘર ખાલી કરતાં
Ravindra Parekh 
દ્વારા
ગુજરાતી તત્વજ્ઞાન
વર્ણન
એક વાત0રવીન્દ્ર પારેખ060જૂનું ઘર ખાલી કરતાં0ફંફોસ્યું સૌ ફરીફરી અને હાથ લાગ્યુંય ખાસ્સું:જૂનું ઝાડુ, ટૂથબ્રશ, વળી લક્સ સાબુની ગોટી,બોખી શીશી, ટિનનું ડબલું, બાલદી કૂખકાણી,તૂટ્યાં ચશ્માં, ક્લિપ, બટન ને ટાંકણી, સોય-દોરો!લીધું દ્વારે નિત લટકતું નામનું પાટિયું, જેમૂકી ઊંધું, સુપરત કરી, લારી કીધી વિદાય.ઊભાં છેલ્લી નજર ભરીને જોઈ લેવા જ ભૂમિ, જ્યાં વિતાવ્યો પ્રથમ દસકો મુગ્ધ દામ્પત્ય કેરો;જ્યાં દેવોના પરમ વરશો પુત્ર પામ્યાં પનોતોને જ્યાંથી રે કઠણ હૃદયે અગ્નિને અંક સોંપ્યો!કોલેથી જે નીકળી સહસા ઊઠતો બોલી જાણે:‘બા-બાપુ! ના કશુંય ભૂલિયાં, એક ભૂલ્યાં મને કે?’ખૂંચી તીણી સજલ દૃગમાં કાચ કેરી કણિકા!ઉપાડેલા ડગ ઉપર શા લોહ કેરા મણીકા.– બાલમુકુન્દ દવેમિત્રો,ઘણાએ આ સૉનેટ વાંચ્યું હશે.તમને કદાચ સૉનેટ