આ વાર્તા એક માતાની લાગણીઓ અને તેના જીવનને દર્શાવે છે. તે કહે છે કે બાળકોને પોતાનો મનનો શંકા અને દુઃખ માતા-પિતા સાથે વહેંચવામાં કોઈ મુશ્કેલી નથી, પરંતુ માતાઓ માટે એ સહેલું નથી. માતાઓ દુઃખી હોય ત્યારે ભગવાન પાસે રોઈ લે છે, અને સુખી હોય ત્યારે પણ ભગવાનને યાદ કરે છે. લગ્ન પહેલાંની છોકરીની દુનિયા અને માતા બન્યા પછીની સંકોચાયેલી દુનિયા વચ્ચેનો ભેદ સમજાવવામાં આવે છે. માતા પોતાના બાળકોને વ્હાલ કરતી વખતે પોતાના અસ્તિત્વને ભૂલી જાય છે. વાર્તામાં દીકરો તેજસ અને દીકરી યોગીની વાત કરવામાં આવી છે, જેમણે માતાને માતા બનવાનું સન્માન અને સુખ આપ્યું છે. માતા કહે છે કે દરેક દીકરો રામ કે કૃષ્ણ નહીં બને, પણ દરેકમાં કૌશલ્ય અને પ્રેમ હોય છે. જ્યારે બાળક મોટું થાય છે, ત્યારે તેની દુનિયા બદલાઈ જાય છે અને માતા સાથેની વાતો ઓછી થઈ જાય છે. પરંતુ માતા હંમેશા પોતાના બાળકોની દુનિયાનો હિસ્સો બનવા માટે તૈયાર રહે છે. વર્તમાન સમયમાં, માતા પોતાના સંતાનને નવા ટેક્નોલોજી અને સામાજિક મિડિયા વિશે શીખવા માટે પ્રયત્ન કરે છે, કારણ કે તેની દુનિયામાં ફક્ત તેના બાળકો જ છે. અંતે, તે પોતાના સંતાનોની વધતી જવાબદારીઓ અને સંબંધોના ફેલાવા અંગે ખેદ વ્યક્ત કરે છે.
મારા સ્નેહનું સરનામું
પારૂલ ઠક્કર... યાદ 
દ્વારા
ગુજરાતી પત્ર
વર્ણન
આજે મારા દિલની વાત કહી દઉંથોડી મન માં છુપાયેલી વાત કહી દઉંસમજી શકીશ તું કદાચ મારા શબ્દો નેશબ્દો પાછળ સંતાયેલી વ્યથા કહી દઉંબાળકો પોતાના મન ની વાત હંમેશા મા-બાપ ને કહેતા હોય છે, પણ માં પોતાના મન ની વાત એટલી આસનીથી નથી કહી શકતી કોઈને.. દુઃખી હોય તો ભગવાનની