દ્રૌપદી, આર્યાવર્તની આબરૂ અને હસ્તિનાપુરની કુળવધુ, એક ભયંકર પરિસ્થિતિમાં ઊભી હતી જ્યારે દુઃશાસન તેના પર વસ્ત્ર ખેંચવા આગળ આવી રહ્યો હતો. સમગ્ર સભા નિરવતા અને દ્રૌપદીના રડવાની અવાજથી ભરેલી હતી. યુધિષ્ઠિર, અર્જુન અને ભીમ જેવી પાંડો, જે શક્તિશાળી હતા, છતાં દ્રૌપદીના રક્ષણ માટે કંઈ નથી કરતા હતા. દ્રૌપદી પોતે એક જ સમયે સમગ્ર આર્યાવર્તની મહારાણી હતી, પરંતુ આજે તે નિઃસહાયતાનો અનુભવ કરી રહી હતી. દ્રૌપદી એ યુધિષ્ઠિરને પ્રશ્ન કર્યો કે શું આ બધું સાચું છે, ત્યારે યુધિષ્ઠિરનું મૌન જ તેનો જવાબ હતું. દ્રૌપદીએ આ વિભીષણ પરિસ્થિતિમાં પોતાના પતિઓ અને તેમના સમર્પણ પર કડક પ્રશ્ર્નો ઉઠાવ્યા, ખાસ કરીને પતિ દ્વારા બિનસંમતિથી પત્નીને દાવ પર મૂકવાના અધિકાર વિશે. આ કથામાં દ્રૌપદીની શક્તિ અને પાંડોનો દુર્બળતા દર્શાવવામાં આવી છે, જે કૃષ્ણના યુગમાં ન્યાય અને ધાર્મિકતાના મહત્વને ઉદાહરણ તરીકે રજૂ કરે છે.

Arti Rupani દ્વારા ગુજરાતી આધ્યાત્મિક વાર્તાઓ

Writen by Arti Rupani

Category આધ્યાત્મિક વાર્તાઓ