મોરપીછે પોતાની આત્મકથામાં જણાવ્યું છે કે તે સુંદરતાનું પ્રતીક છે અને મયૂરોના રક્ષણકર્તા તરીકે ઓળખાય છે. તેનો બાળપણ પેલા મોરલાનાં રક્ષણમાં પસાર થયો, પરંતુ એક દિવસ એ સ્વાર્થી મોરે તેને ત્યજી દીધું. આથી, મોરપીછ એકલતામાં જીવી રહ્યો હતો, જ્યાં તેણે પોતાના ભૂતકાળ અને મહત્ત્વની વાતો યાદ કરી. એક દિવસ, એક સાત વર્ષની બાળકી તેને શોધી અને શહેરમાં લઇ ગઈ, જ્યાં તેને ગોવર્ધનનાથજીની હવેલીમાં સ્થાન મળ્યું. ત્યાં, તે પોતાના શણગારથી ખુશ હતો અને શ્રી કૃષ્ણના વેશમાં જવાનું આનંદ માણ્યું. પરંતુ, તે જ દિવસે, બાળકી તેને ભૂલી ગઈ અને મોરપીછ એક વૃદ્ધ માણસના હાથે આવી ગયો. આ માણસ તેને એક દેવસ્થાને લઇ ગયો, જ્યાં તેણે અન્ય મોરપીછાં સાથે સેવા કાર્યમાં જોડાઈ ગયો. મોરપીછે સમજ્યું કે અહીં તેની સુંદરતાનું કોઈ મહત્વ નથી, પરંતુ આ સેવા કામમાં તે ખુશ છે.

Kamlesh Vichhiya દ્વારા ગુજરાતી બાયોગ્રાફી

Writen by Kamlesh Vichhiya

Category બાયોગ્રાફી