આ કાવ્યમાં માતા સરસ્વતીને પ્રાર્થના કરવામાં આવી છે, જેમણે પૃથ્વીનો કાગળ અને દરિયાની શાહી લઈને લેખન માટે આવવાનું વર્ણવાયું છે. કવિ માનવે છે કે, માતાની મમતા અને પ્રેમ શબ્દોમાં વ્યક્ત કરવા માટે પણ શબ્દો ઓછા પડે છે. માતાનો પ્રેમ ક્યારેય ખૂટી ન જાય એમ કવિનું માનવું છે. બીજા ભાગમાં, કવિ પોતાની લાડકીની વાત કરે છે, જે પ્રેમ અને સ્નેહથી ભરેલ છે. કવિએ પોતાના સપના અને ખુશીઓને વ્યક્ત કરી છે, અને માતાની વાતો અને સહાનુભૂતિને યાદ કરે છે. કવિના ભાવનાઓમાં માતાનું મહત્વ અને પ્રેમ સ્પષ્ટ થાય છે, જે જીવનમાં હંમેશા પ્રેરણા આપે છે. આ રીતે, કાવ્યમાં માતાશ્રીની મહાનતા અને બાળકો માટેના તેમના અપરિણામિત પ્રેમને ઉજાગર કરવામાં આવ્યું છે.
પહેલું પગથિયું
patel jignesh દ્વારા ગુજરાતી કવિતાઓ
વર્ણન
અછાંદસ રચનાઓ
