આજે બે વર્ષ થયા મમ્મીના મૃત્યુ પામે. સમીર મમ્મીના ફોટા સામે જોઈ રહ્યો હતો. એની આંખોમાંથી આંસુની ધાર આવવા લાગી.પણ એ આંસુ લુછનાર બીજો કોઈ નહોતો.આખરે એણે હાથ રૂમાલ લીધો અને આંસુ લુછી નાંખ્યા. દિલાસો આપનાર કોઈ નહોતું. સગાંવહાલાં પણ મમ્મીના ગયા પછી એક પછી એક ભૂલતા ગયા.
જીવન એ કોઈ પરીકથા નથી - 1
જીવન એ કોઈ પરીકથા નથી( ટુંકી ધારાવાહિક)આજે બે વર્ષ થયા મમ્મીના મૃત્યુ પામે.સમીર મમ્મીના ફોટા સામે જોઈ રહ્યો હતો.એની આંસુની ધાર આવવા લાગી.પણ એ આંસુ લુછનાર બીજો કોઈ નહોતો.આખરે એણે હાથ રૂમાલ લીધો અને આંસુ લુછી નાંખ્યા. દિલાસો આપનાર કોઈ નહોતું. સગાંવહાલાં પણ મમ્મીના ગયા પછી એક પછી એક ભૂલતા ગયા.સમીર સોફા પર બેસીને મમ્મીને યાદ કરે છે.મમ્મી કહેતી હતી કે સમીર બેટા,જીવનને સિરિયસ લે. જીવન એ કોઈ ખેલ નથી. આ જમાનામાં જીવવું અઘરું છે.એ પણ એકલા જ. આ તારા પપ્પાને ગયે ત્રણ વર્ષ થઈ ગયા. તારા પપ્પા ના સગા પહેલા આપણા ઘરે નિયમિત આવતા હતા પણ હવે ધીરે ...વધુ વાંચો