અમારી શેરીમાં દર ગુરુવારે એક અનોખું દ્રશ્ય સર્જાતું. એક અજાણી, અનોખી સ્ત્રી, મેલાઘેલાં કપડાંમાં, માથે સફેદ બિસ્કોટ અને નીચે લુંગી પહેરીને આવતી. તેના હાથમાં એક લાકડી અને એક નાના છોકરાનો ઘૂઘરો હતો. એનો ચહેરો દક્ષિણ ભારતના તાપમાં તપેલા પથ્થર જેવો ખરબચડો હતો, પણ આંખોમાં એક અજાણી ચમક હતી. એની ભાષા કોઈ સમજતું નહોતું, પણ 'અમ્મા' શબ્દ અને ઈશારાથી એ ખાવાનું માંગતી હોવાનું સ્પષ્ટ હતું.એક ગુરુવારે, એ સ્ત્રી ગુજરાતી મહિલાના ઘરે પહોંચી. 'અમ્મા, અમ્મા' બોલીને, એણે હાથ લંબાવ્યો. મહિલા ગુસ્સામાં હતી, કદાચ ઘરના કામથી કે બીજા કોઈ કારણસર. એણે સ્ત્રીને  કાઢી મૂકી. સ્ત્રી જરા પણ ખસી નહીં, એ જ જગ્યાએ ઊભી