મગનભાઇ કરીને એક માણસ બહુ ગરીબ હતો. તે પોતાનનુ ગુજરાન વનમાંથી લાકડા કાપી ચાલવતો. સવારના પહોરમાં મગનભાઇ કુહાડી લઇને નીકળી પડતા સવારે સુરજ દેવ જાણે પહાડોમાંથી ડોકયુ કરતા હોય તેવું લાગે છે તેનો આછો અને રતાશ પડતો પ્રકાશ જાણે મન મોહી લેય તેવો અને પક્ષીના કલરવથી વન આખું ગુંજી ઉઠે અને તેમાં મગનભાઇ પોતે પોતાની ધૂનમાં આ બધા સૌન્દર્યતાની મોજ માણતા જાય છે. આવી રીતે તે દરોજ લાકડાં કાપીને બજારમાં જઈને વેચી આવતા અને પોતાનુ ઘર ચલાવતા તેના ઘરમાં તેની પત્ની અને બે છોકરા હતા.