રામો.                   ******* આમ તો એ સાવ નાનકડો છોકરો જ હતો, ચૌદ પંદર વરસનો. અમારી બિલ્ડિંગમાં એ કચરા પોતા કરવા આવતો. સાચું નામ તો એનું ક્યારેય પૂછ્યું જ ન હતું..! જરૂર જ નહતી લાગી, બધા એને રામો કહેતા, તો હું પણ એજ નામે બોલાવતી.. એ છેલ્લાં બે દિવસથી આવ્યો નહતો. હું પરેશાન હતી... બે દિવસથી ઘરમાં પોતા નહતા થયા, આજે  રામો ના આવે તો મારે જાતે જ કરવાં જ પડશે એ વિચારી હું મનોમન ધૂંધવાઈ રહી હતી..! આ લોકોના રોજના બહાના અને કામચોરીની વાતો છાછવારે અમારા કમ્પાઉન્ડના મહિલાવર્ગમાં ચર્ચાતી અને હું પણ એને સાંભળતી જ હતી. એની રાહ જોતા જોતા