પ્રકરણ ૧: લોહીભીની સાંજ અને તૂટેલો વિશ્વાસજામનગરના આકાશમાં સવારથી જ અષાઢી મેઘ મંડાયેલો હતો. સાંજ પડતાં-પડતાં તો વાતાવરણ એકદમ ભયાનક બની ગયું હતું. કાળા ડિબાંગ વાદળોએ સૂર્યને ક્યારનો ગળી લીધો હતો અને હવે વીજળીના કડાકા સાથે મેઘરાજાએ રૌદ્ર સ્વરૂપ ધારણ કરી લીધું હતું. બહાર રસ્તા પર પાણી ફરી વળ્યા હતા અને વિન્ડસ્ક્રીન પર ટકરાતા વરસાદના ટીપાંનો અવાજ કોઈ ચેતવણી જેવો લાગતો હતો.રાતના સાડા સાત વાગ્યા હતા. સતીશભાઈ પોતાની રિટેલ શોપ વધાવીને, પત્ની વસુધાબેન સાથે સ્કૂટર પર માંડ-માંડ ઘરે પહોંચ્યા હતા. રેઈનકોટ ઉતારતા સતીશભાઈએ હાશકારો અનુભવ્યો."આજે તો જબરો વરસાદ છે, વસુધા," તેમણે ભીના વાળ લૂછતાં કહ્યું. "ઘરે જઈને શંકરને કહેવું પડશે